به گزارش هورنیوز؛ اشاره: اخیراً دفتر صندوق جمعیت سازمان ملل مستقر در ایران در گزارشی از وضعیت شهرنشینی و مهاجرت داخلی ایران، از افزایش روند مهاجرت معکوس از شهر به روستا خبر داده است و استان خوزستان را به عنوان مهاجر فرست ترین استان کشور معرفی نموده است.

استان خوزستان سالها به عنوان یکی از مهاجر پذیرترین استانهای کشور طلقی می شد و دلیل آن وجود فرصت های شغلی فراوان، ذخایر و مواهب خدادادی روی زمین و زیر زمین، شرایط مساعد برای کشاورزی، وجود صنایع و کارخانجات مختلف و همچنین مردمی میهمان نواز بوده است.

این موضوع را می توان با چند دقیقه گشت و گذار در خیابان های این استان و مشاهده قومیت های مختلف از سراسر کشور و حتی خارج از آن، به اثبات رساند.

اما پس از جنگ تحمیلی هشت ساله و وارد آمدن خسارت های فراوان زیرساختی به خوزستان، جمعیت قابل توجهی از این استان برای ادامه زندگی خود به استانهایی که کمتر درگیر جنگ بودند مهاجرت کردند.

در دو دهه اخیر نیز خوزستان به لطف بی مهری و کم توجهی های صورت گرفته، با مشکلات دیگری مشکلاتی مانند بدی آب و هوا، نبود زیرساخت های مناسب درمانی، فرهنگی و آموزشی، کیفیت بسیار پایین آب شرب و معضل بزرگ بیکاری مواجه شد.

شاید وجود معضل بیکاری در استانی با وجود این همه ظرفیت اقتصادی امری کاملاً غیرمعقول باشد، اما اکنون بسیاری از جوانان خوزستانی در کنار صنایع بزرگ و چاه های نفت بیکار در خانه نشسته اند.

علاوه بر معضل بیکاری، می توان هجوم ریزگردهای نفس گیر به خوزستان را به عنوان یکی از مهمترین دلایل مهاجرت مردم این استان در دهه اخیر دانست، ریزگردهایی که علاوه بر ایجاد بیماری های تنفسی و ریوی برای انسان، باعث از بین رفتن محصولات زیرکشت کشاورزی شده و زندگی مردم را مختل می کند.

از سویی دیگر مشکلات زیرساختی آموزشی علاوه بر معضلات زیست محیطی موجود در استان سبب شده است که اگر در گذشته نگران فرار مغزها به خارج از کشور بودیم، امروز نگران مهاجرت نخبگان خوزستانی به استانهای دیگر باشیم. امری که در بلند مدت می تواند در عرصه های علمی، اجتماعی و فرهنگی به استان لطمه وارد کند.

یکی دیگر از آسیب های این مهاجرت تهدیدات فرهنگی و اجتماعی است که شاید به دلیل نیاز به زمان بیشتر برای بروز و احساس آن، مغفول مانده است.

با روند کنونی در دهه های آینده شاهد پراکنده شدن جمعیت خوزستانی در استانهای دیگر کشور هستیم که باعث می شود هریک از آنان فرهنگ اجتماعی مربوط به آن منطقه را به خود بگیرد و رفته رفته فرهنگ خوزستانی کمتر در زندگی آنها نقش داشته باشد.

در پایان می توان گفت که به دلیل زیرساختی بودن موضوع، نخبگان باقی مانده در استان باید با هم اندیشی با مسئولان اجرایی، در صدد رفع مشکلات و دلایل مهم مهاجرت برآیند تا زمینه برای بازگشت مهاجران به استان فراهم شود.