هورنیوز –  فرقه رجوی در ابتدای پیروزی انقلاب حتی پای را فراتر از آنچه پیشتر عنوان شد گذاشت و تحت حمایت دشمن متجاوز به جمهوری اسلامی و زیر پرچم “صدام” اعضا و طرفداران خود را به عراق منتقل و با تشکیل یک شاخه نظامی با عنوان ” ارتش آزادی بخش” در جنگ علیه جمهوری اسلامی مشارکت کرد؛ جرمی که در هر کجای دنیا مجازاتی جز اعدام ندارد.

شاخه نظامی منافقین علاوه بر حمایت های اطلاعاتی از نظامیان عراقی در جریان جنگ ایران و عراق که از طریق شنود و جاسوسی در ایران حاصل می کرد و همچنین خرابکاری هایی در داخل اعم از ترور مردم و مسئولان ارشد نظام، در عملیات مختلفی علیه مواضع هموطنان خود و نیروهای ایرانی مشارکت کرد.

شش روز پس از صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل، منافقین با خیال خام تصرف تهران عملیاتی تحت عنوان فروغ جاویدان انجام می دهند که بر خلاف تصور خود با وجود داشتن ادوات نظامی بسیار و پشتیبانی شدید ارتش عراق، شکست مفتضحانه ای می خورد و تلفات سنگینی بر جای می گذارند. یکی از استراتژی های منافقین در جریان این عملیات، حمایت اعضای دستگیر شده سازمان این سازمان در زندان ها از طریق شورش و ایجاد جنگ روانی در داخل بود.

در آن زمان، امام کمیته ای را با مسئولیت آیت الله منتظری مامور رسیدگی به وضعیت زندان ها و زندانیان می کند که از آن به نام “هیات عفو” یاد می شود؛ موضوعی که شخص آیت الله منتظری در خاطراتش در این باره عنوان می کند: « احساس وظیفه شرعی و عقلی کرده و اقداماتی را انجام دادم که از آن جمله اعزام نمایندگان ویژه به داخل زندانها جهت کسب اطلاعات دقیق و برخورد با متخلفین و نیز تشکیل دادگاه عالی انقلاب و هیأت عفو زندانیان بود. دادگاه عالی انقلاب را که با هماهنگی مرحوم آیت الله خمینی تشکیل دادم، موجب نجات جان هزاران انسان گردید که به ناحق محکوم به اعدام شده بودند و حکم آنان توسط این دادگاه نقض شد».

در همین حال بنا بر اسناد تاریخی موجود و اظهارات شاهدان و حاضران این هیأت، دو یا سه بار لیست هایی توسط کمیته مذکور تهیه می شود و پس از تأیید آیت الله منتظری به امام خمینی(ره) ارائه می شود که بنیانگذار جمهوری اسلامی قلم عفو بر جرایم این افراد می کشد و چند صد یا چند هزار نفر از این طریق مورد تبرئه قرار گرفته و عفو می شوند.

اما با وجود اینکه آیت الله منتظری در خاطرات خود به طور مشروح حوادث سال ۶۷ را سال ها پیش مورد اشاره قرار داده، اخیرا و پس از هم نوایی منافقین با سعودی ها و برخی دشمنان جمهوری اسلامی، بیت آیت الله فقید نسبت به انتشار یک فایل صوتی که محتوای آن پیشتر در خاطرات مورد اشاره آمده است، اقدام می کند؛ مسأله ای که واکنش های زیادی را در داخل داشت.

واکنش های افراد در کشور به فایل صوتی منتشر شده درباره مسائل سال ۶۷ را به طور کلی به سه دسته می توان تقسیم کرد؛ دسته نخست کسانی که با هشیاری اهداف مورد نظر این اقدام که حمله به امام خمینی(ره) و فرزند گرانقدر ایشان حاج سید احمد آقای خمینی بود را دریافتند و ضمن حمایت از بنیانگذار انقلاب اسلامی و حاج سید احمد خمینی، از منافقین و ضد انقلاب برائت جستند.

دسته دوم شامل افرادی بود که از مظلومیت امام خمینی(ره) و حجت الاسلام والمسلمین سید احمد خمینی دفاع کردند، اما به نکته مهمی نظیر برائت از منافقین و افشای نقش آن ها در این مقوله را فراموش کردند و دسته سوم افرادی بودند که متأسفانه بخشی از آنان به رغم حاضر و ناظر بودن بر جریانات آن سال ها تنها سکوت کردند و هیچ تلاشی هم برای حمایت از امام، انقلاب و افشای نقش خائنانه و جنایتکارانه منافقین نکردند.

درباره دسته اول باید گفت که حمایت آن ها از حضرت امام و حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی و اینکه تأکید داشتند فایل صوتی مذکور با هدف تخریب وجهه بنیانگذار انقلاب و فرزند ایشان که وجود خود را وقف انقلاب اسلامی کرده اند، بوده است؛ معنایی جز “تولی” و اینکه برائت جستند از منافقین، ضد انقلاب و تروریست هایی که سازمان یافته و بر مبنای مبنانی نادرست ایدئولوژک خود به کار ترور می پرداختند؛ معنایی جز “تبری” ندارد.

رعایت “تولی و تبری” از سوی این عده در خصوص یک اقدام قبیح و از پیش برنامه ریزی شده علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی و اهداف آن به درستی صورت گرفته و نشان از اوج “بصیرت” این افراد در مقابل اقدامات دشمنان نظام اسلامی است.

دسته دوم این افراد، کسانی بودند که هرچند از مظلومیت امام و سید احمد آقا دفاع کردند، متأسفانه از منافقین و ضد انقلاب تبری نجسته و اقدامات آن ها را محکوم نکردند.

این افراد که در حقیقت در قبال توطئه علیه اهداف نظام اسلامی فقط “تولی” را رعایت کردند و از اقدامات منافقانه و جنایتکارانه منافقین “تبری” نجستند، در حقیقت کار خود را نصفه نیمه انجام دادند. الان در شرایطی هستیم که باید از دشمن به شدت “تبری” جست و با تشریح اقدامات منافقانه و خائنانه منافقین، ابعاد جنایات آن ها را برای مردم ایران و جهان تشریح کرد.

دسته سوم افرادی که باید موضعی در قبال فایل صوتی منتشر شده توسط بیت آیت الله منتظری درباره حوادث سال ۶۷ در پیش می گرفتند و متأسفانه از این کار غافل مانده یا سر باز زدند؛ کسانی بودند که در مقابل این موضوع سکوت کردند و با کمال تأسف، نه از امام بزرگوار دفاع کردند، نه از فرزند برومند ایشان حاج سید احمد آقا و نه تبری جستند از منافقین و خائنان به این کشور و مملکت.

متأسفانه برخی افراد مذکور که درباره این داستان سکوت کرده اند در سال های مورد اشاره مسئولیت های مهمی بر عهده داشتند که بعضا هم مرتبط با این پرونده است و می تواند به درستی ابعاد این موضوع را مشخص و خیانت های منافقین را اثبات کند. این افراد باید تکلیف خود را با این موضوع روشن کنند و موضعشان از سوی مردم  در قابل این مسأله مطالبه شود.