به گزارش هورنیوز ؛ شورا و شهرداری اهواز همیشه مرکز توجه رسانه ها و مردم بوده اند، به صورتی که بعضاً مردم مقصر کلیه کمبودها از جمله فرهنگسازی، آموزش، تاسیسات و زیر ساختهای ادارات دیگر را گردن این دو نهاد می دانند و همیشه به این کمبودها اعتراض دارند.

باتوجه به اینکه برخی از این خواسته ها معقول بوده و مباحثی دیگر همچون فرهنگسازی، ورزش، امورات جوانان، شبکه های آب و فاضلاب و… تنها مربوط به شهرداری و شورا نیست، در این خصوص با آذر زمانپور عضو شورای شهر اهواز گفتگویی کوتاه انجام داده ایم که در ادامه مطالعه خواهید کرد:

** ارزیابی شما از عملکرد شورای چهارم چیست؟

در سال ۹۲ برای اولین بار تعداد اعضای شورا به ۲۱ نفر افزایش یافته بود. و طبیعتاً اولین ها نیز همیشه چالش های خود را دارند و در عمل است که اشکالات آنها نمایان می شود.

متاسفانه در مقطع انتخاب رئیس شورا، ۸ نفر از اعضا کاندید این سمت بودند که باعث هدر رفتن زمان شورا شد. اما در مقابل آن کمتر کسی برای شهردار شدن اعلام آمادگی کرد که این موضوعات به هماهنگی و هم آوایی در شورا، ضربه ایجاد کرد.

** نظر شما در مورد انتخابی که شورا انجام داد چه بود؟

به اعتقاد بنده باتوجه به کلانشهر بودن اهواز، باید این موضوع را در لفظ و گفتمان مان عملیاتی کنیم و حداقل چند گزینه مطرح ملی برای حضور در مسند شهرداری بررسی می کردیم. در نهایت نیز دو سه روز مانده به مهلت انتخاب شهردار، ۱۴ نفر از اعضا برای انتخاب شهردار فعلی به اجماع رسیدند.

** در خصوص نقش نظارتی شورای شهر بر عملکرد شهرداری توضیحاتی بفرمایید؟

به نظرم آنچنان که باید و شاید در بحث نظارت بر عملکرد شهرداری، شورا موفق عملکرد نکرده است. اگر همنوایی و هماهنگی بیشتری در نظارت می بود باید اعضای شورا از عضوی که منتقد شهردار است، حمایت می کردند نه اینکه سریعاً از وی حمایت کنند.

به عقیده بنده در قاموس یک شهردار، کار شبانه روزی، کار اجرایی، نگاه نزدیک به مشکلات و… است. و لذا چابک سازی شهرداری اهواز امری ضروریست.

** در سخنان تان به این مورد اشاره کردید که افرادی در سطح ملی برای حضور در شهرداری اهواز، باید اعلام آمادگی می کردند، به نظر شما به توجه به زیرساخت های موجود در اهواز، این امر محقق می شد؟

نظر من این بود که شهردار مدرک دکتری شهرسازی، معماری و یا مرتبط با اینها، جدای از گرایش های سیاسی داشته باشد، زیرا بحث فضای سبز، حمل و نقل، سیما و منظر شهری به اینکه فرد چپ یا راست باشد، ارتباطی ندارد و شهردار باید فردی بیسیم به دست و اجرایی باشد، احساس می کنم اعضای شورا باید در ابتدا وقت بیشتری روی برنامه های افراد و نه نام آنها می گذاشتند.

البته شهرداری نهادی است که مردم همواره از خدمات آن مانند، اتوبوس، تاکسی، فضای سبز، آسفالت و… استفاده می کنند و به عقیده بنده در زمینه عمرانی میشد کارهای بزرگ تر با هزینه های کمتر انجام داد. برای مثال پروژه تقاطع غیر همسطح چهارشیر به پیمانکار غیربومی و غیرمتخصص در این زمینه داده شد و رئیس کمیسیون عمران شورا باید به این سوال پاسخ دهد که آیا از درصد پیشرفت این پروژه راضی بوده است یا خیر؟ همچنین پروژه قطار شهری نیز همین گونه است و قرار بود پس از ۱۰ سال، در سال گذشته خط نخست آن افتتاح شود اما باتوجه به عدم کمک مالی دولت به آن، این پروژه هنوز به پایان نرسیده است.

**شما در صحبت هایتان گفته اید، پس از انتقاداتی که مطرح می کنید، هزینه های زیادی را پرداختنموده اید، در این خصوص توضیحاتی بفرمایید؟ یا اینکه چه هزینه هایی پرداخت کرده اید؟

انتقاداتی که مطرح کردم به دلیل این بود که سقف انتظاراتم از شهردار و مجموعه شهرداری خیلی بیشتر است. وقتی که بنده انتقادی می کردم برخی از اعضای شورا سریعاً نطق من را وارونه می کردند و عنوان میشد اینگونه نیست درحالی که حق نداشتند نطق های اعضا را تحلیل کنند.

البته رسانه ها نیز نسبت به بنده حساسیت هایی دارند و نطق های انتقادی من را حذف می کنند که این موضوع کمی عجیب است درحالی که قلم رسانه باید آزاد باشد. رسانه ها به عنوان یک اتاق فکر قوی که مسائل را از جهات مختلف بررسی و تحلیل می کنند، بهترین افراد برای شفاف سازی امور هستند.

**شما چه راهکاری برای حل مشکلات درآمدی شهرداری با وجود آمار بالای حاشیه نشینی، دارید؟

شهر اهواز به عنوان دومین شهر حاشیه نشین پس از مشهد معرفی می شود که این موضوع باعث ایجاد آسیب های اجتماعی و روانشناختی فراوان است.

در شورای چهارم دولت تاکنون یک ریال هم به شهرداری اهواز کمک نکرده است در حالی که در کلانشهر اهواز با کمبود اتوبوس مواجه هستیم. باتوجه به کاهش ۲۰۰ دستگاه اتوبوس از ابتدای کار شورا تاکنون، در جلسه اخیر شورا طرح خرید ۴۰ دستگاه اتوبوس به تصویب رسید.

به نظرم به میزان تعداد افراد موجود در شهر، راه درآمدزایی برای آن شهر وجود دارد که مهمترین راه آن جذب مشارکت های عمومی است.

در شهر تبریز تا چند سال آینده با جذب مشارکت های بخش خصوصی، نیاز به واردات افراد بیکار از شهرهای دیگر دارند. البته کارخانجات و صنایع بزرگی که در اهواز وجود دارند و تنها آلودگی آنها نصیب شهروندان شده است، در خصوص پرداخت عوارض قانونی به شهرداری، همکاری نمی کنند.

متاسفانه شهرداری در اکثر زمینه ها کلیه هزینه ها را بر عهده دارد و جای خالی مدیریت یکپارچه شهری احساس می شود. وسوال اینجاست که جایگاه دستگاه های دیگر در این هزینه ها چیست.

**باتوجه به اینکه در شورای چهارم چهارتن از بانوان شهر وجود دارند چرا همچنان مطالبات به حق بانوان بر روی زمین مانده است؟

بنده با همکاری یکی از دوستانم طرح پارک شهروند را ارائه داده ایم و باید تعداد این پارک ها به تعداد مناطق هشت گانه شهر باشد. اعضای شورا وظیفه نظارتی دارند و نمی توانند در مسائل اجرایی ورود کنند اما می توانند طرح های اجرایی را ارائه کنند.

باتوجه به اینکه بنده تاکنون دوبار به عنوان کارآفرین برتر انتخاب شده ام، و به دلیل این اینکه به ظرفیت های مناطق، طرح های اشتغال زا برای بانوان مثلاً ایجاد مکانی برای قالیبافی بانوان منطقه ۷ و یا کارهای صنایع دستی و حصیربافی در منطقه ۶ ارائه نموده ام ولی متاسفانه هیچ ترتیب اثری داده نشده است.

و همچنین این را عرض کنم که از لحاظ روانشناسی، مردم وقتی در تامین نیازهای اولیه مانند خوراک، پوشاک و مسکن خود مشکل داشته باشند، به نیازهای بالاتر مانند استقلال، مسئولیت پذیری، احترام متقابل و … اصلاً فکر هم نمی کنند.