به گزارش هورنیوز – بیش از ۱۳ روز از استعفاءبرکناری ناگهانی «عبدالحسن مقتدایی استاندار خوزستان» می‌گذرد. برکناری که بسیار شتاب زده و بدون برنامه صورت گرفت.

باتوجه به اخبار متعدد و ضد و نقیضِ مختلف که چندیست در مورد عالیترین نماینده دولت در استان خوزستان مخابره می شود، به بحث انتخاب استانداری شایسته و توانمند با آگاهی و شناخت کامل از ظرفیت های بسیار عظیم و قابل توجه خوزستان می پردازیم و قطعاً اعتقاد ما بر اینست که «جای جای ایران متعلق به همه‌ی ایرانیان متشکل از اقوام مختلف است» و همانگونه که من خوزستانی بعنوان یک ایرانی حق دارم در هرکدام از مناطق کشورم زندگی کنم و به فراخور مدرک، تخصص، تجربه، توان و علایق به کار و اشتغال در بخش‌های دولتی و خصوصی مشغول شوم، خوزستان نیز مستثنی از ایران نیست و قطعاً متعلق به همه‌ی ایرانیان است.

البته به نظر میرسد استفاده از نیروهای ساکن استان خوزستان در صورت دارا بودن مدارک، توانایی، تخصص و مشخصه های لازم دیگر به دلیل آشنا بودن با ظرفیت ها و استعدادهای این استان مطلوب تر می باشد. لذا نباید طوری رفتار کنیم که در ذهن هموطنان و بخصوص مسئولان ارشد نظام این موضوع به گونه ای نقش بندد که استان خوزستان منطقه ای جدا از ایران بوده و اگر فردی به سمتی همانند «استاندار خوزستان» از هموطنان غیرساکن استان منصوب گردید، این دیار دچار بحران و مشکلات مختلف میگردد.

قطعاً بوجود آوردن این نگاه به استان، امر درستی نبوده و همه‌ میدانیم تمامی مردم ما بدنبال حل مشکلات و استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت‌های خوزستان می باشند. فلذا به نظر میرسد نباید اجازه داد گروهی با انگیزه های مشخص و عریان و همینطور زیاده خواهی های همیشگی خود نسبت به تحمیل گزینه ای ناتوان بعنوان استاندار با استفاده از ابزار احزاب و گروه های سیاسی اقدام نمایند.

هرچند که با بررسی گزینه های پیشنهادی گروه های مدعی استفاده از نیروی بومی به این مطلب میرسیم که بعضی از این افراد که امروز برای تصدی پست حساس و مهم استانداری خوزستان مطرح هستند، چندین دهه است که تهران نشین بوده و حتی مدعیان و حامیان استفاده از اینها اکثراً مرکز نشینند و با نگاه منصفانه به بعضی از عزیزان اقوام مختلف ایرانی از جمله اصفهانی‌ها، خمینی‌شهری‌ها، یزدی ها و غیره که صدها سال است در خوزستان زندگی میکنند و در مقایسه با مدعیان بومی بودن پایتخت نشین بسیار بومی تر و صاحب حق تر نیز می باشند، چرا که زندگی، سرمایه و دار و ندار خود را در استان خوزستان بکار گرفته و در تحمل فجایع و مشکلات خوزستان سهیم هستند ولیکن آن افراد مدعی به جزء در زمان سهم خواهی ها و انتخابات ها رنگ خوزستان و مشکلاتش را ندیده اند.

این روزها گروه های مختلفی در استان خوزستان با تعیین تکلیف برای دولت، گزینه های خود را اعلام میدارند و جالب اینست که، برای این درخواست، از کلمه «باید» استفاده و منت حمایت خود را برای پیروزی این دولت میگذارند، و جالبتر این است که دکتر روحانی رای بسیار پایینی در انتخابات ریاست جمهوری از خوزستان کسب نمود و همه‌ی این افراد در ستادهای دیگر مشغول فعالیت انتخاباتی بودند.

گروهی میگویند استاندار خوزستان باید عرب باشد، گروهی دیگر اصلاح طلب، دیگری میگوید اصولگرا و همینطور ده ها و شاید صدها اظهار نظرات غیرکارشناسانه‌. و البته گروهی که صرفاً نگاه قومی دارند و طی یک تاکتیک نخ نمای سیاسی در استان خوزستان یک گزینه را صرفاً برای استفاده بعنوان سپر بلا مطرح کرده‌اند، در خفا نزد گزینه های مطرح غیر بومی رفته و رایزنی های مختلفی از جمله ارائه نام ۸ نفر از یک قوم خاص برای بکارگیری در سطوح عالی مدیریت استان انجام داده اند، که براستی وقتی اینگونه رفتارها را میبینیم باید به حال زار این استان گریست و ناغافل یاد این شعر استاد شهریار می‌افتیم :

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران / ساده‌ دل من که قسم‌های تو باور کردم

به خدا کافر اگر بود به رحم آمده بود / زآن همه ناله که من پیش تو کافر کردم

دیگر نکته‌ی قابل توجه اینست که این گروه ها هیچکدام دغدغه‌ی توسعه خوزستان را از جهات مختلف مانند مشکلات عمرانی این خطه ی مظلوم و محروم ندارند و تنها بدنبال سهم خواهی خود هستند.

گروهی در خوزستان متأسفانه وقتی مطرح میگردد که استاندار بومی باشد، بلافاصله خواستار استانداری از قوم عرب یا لر خوزستان می باشند و برای آنها نیز فرق نمیکند که این شخص توانمندی‌ها و شاخصه‌های یک مدیر ارشد اجرایی را داشته باشد یا خیر؟! و جای سوال است که چرا نمیگوییم استاندار خوزستان یک فردی باشد که توان اجرایی بالا، نگرش مدیریتی کلان و حال از هریک از اقوام غیور ایرانی باشد.

و یا چرا دوستان اینطور القاء میکنند که استان خوزستان فقط قوم لر و عرب است و تنها این قوم ها باید سهم در تمام مناصب استانی داشته باشند؟

با نگاهی اجمالی به گزینه‌های مطرح شده این گروه‌ها، براحتی میتوان پی به اهداف و سهم خواهی‌های سیاسی و بعضاً اقتصادی این جریانات برد.

بطور مثال ما در مردمان عرب خوزستان که از اقوام غیور ایرانی هستند، نخبگانی بسیار متعهد، مدیر، مدبر و ولایت مدار از سلایق مختلف سیاسی مانند، فرامند هاشمی‌زاده، سیدخلف موسوی، سید احمد موسوی، محمدرضا موالی زاده، فواد کرمی و جمال عالمی نیسی که نیازی به معرفی ندارند، را دارا هستیم. چرا باید فردی را مطرح کنیم که در دوره‌ی مدیریت طولانی مدت خود در یکی از ادارات کل استان، وضعیت آن اداره  را به حالتی بسیار ضعیف رساند و در رتبه بندی کشور تنزل داشتیم !!! آیا بهتر نیست اگر قرار هم باشد که نگاه قومی داشته باشیم، حداقل از نیروهایی توانمند استفاده کنیم.

یا گروهی دیگر شخصی را در استان خوزستان مطرح کرده اند که در زمان تکیه‌ی ایشان بر حساس‌ترین سمت «سیاسی و امنیتی» در خوزستان، ضعیف ترین عملکرد ممکن را داشته که حاصل تدابیر و مدیریت ضعیف وی، حوادث و فجایع سالهای ۸۱ تا ۸۴ استان خوزستان بوده است. حال باید استاندار خوزستان و رئیس شورای تامین شود و شخصی مانند ولی‌الله شجاع‌پوریان یا محمدرضا شمسایی مدیرعامل فعلی سازمان آب و برق استان خوزستان که براستی استاد اجرا و عمران و مدیریت کلان است و اتفاقاً از فرزندان بومی این استان زرخیر (بهبهانی) و هم قوم آن برادر گرامی هستند مطرح نگردند؟!

مگر در قوم لر که جمعیت عظیمی در استان خوزستان هستند و همیشه در وفاداری و دلدادگی به نظام جمهوری اسلامی ایران و ولایت مطلقه فقیه زبانزد خاص و عام بوده‌اند، نخبگان توانمندی ترجیحاً از همفکران دولت نداریم ؟

افراد ارزشمندی مثل امین بیانک، امیدوار رضایی میرقائد، علی عماد و فریدون حسنوند با تجارب ارزشمند ۳ دوره نمایندگی مجلس و استانداری و ده‌ها نیروی ارزشمند از سایر اقوام ایرانی استان خوزستان که از سرمایه های ارزشمند این مرز و بوم هستند، مطرح نگردند و تنها از برخی که جلوی چشم‌هایشان هستند نام برده می شود.

قطعاً اعتقاد ما این است که بومی، ایرانی است و همه جای وطن جایگاه اوست. که البته اگر سهم خواهی را رها کرده و بدنبال انتخاب فردی شایسته و همراه با سیاست های دولت کریمه باشیم.

در پایان این نکته را یادآور شویم که، استان خوزستان مهد «رادمردان» و «شیر زنانی» است که با توان بالای مدیریتی قادر هستند حتی در سمت هایی بالاتر از استاندار خوزستان و در جایگاه های وزارت و غیره انجام وظیفه نمایند.