مسعود شامدیل اظهار کرد: بی‌تردید ایران به عنوان یکی از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های تمدنی بشر همواره مورد توجه فعالان و علاقه‌مندان به میراث تاریخی و فرهنگی بوده است.

او ادامه داد: در حقیقت دوستداران واقعی یادگارهای گران‌سنگ انسانی همواره تلاش کرده‌اند تا کوچک‌ترین اجزای این تمدن باشکوه را حفظ نمایند و بنا بر فرمایش مقام معظم رهبری هرگز این نکته را از یاد نبرده‌اند که حفظ  این میراث باعث ایجاد امید، شوق به کار، اعتماد به نفس و  کم کردن تکیه بر بیگانگان خواهد شد. این ضرورت جز ایران در بسیاری از کشورهای دارای پیشینه فرهنگی دیگر نیز حس شده است.

شامدیل توضیح داد: بر این اساس دفتر پایگاه مشترک تدوین پرونده نامزدی میراث جهانی دزفول که از اسفند سال ۱۳۹۰ کار خود را آغاز نموده اقدام به شناسایی، استخراج، شاخص‌گذاری و مستندنگاری عناصر ملموس و ناملموس این شهرستان نموده است و در حال آماده‌سازی پرونده این مواریث ارزشمند است.

وی خاطرنشان کرد: اندیشه اعلام نام میراث‌های فرهنگی در سی و دومین نشست یونسکو در سال ۲۰۰۳ که در پاریس برگزار گردید با اهداف حراست از میراث فرهنگی ناملموس، تضمین احترام به میراث فرهنگی ناملموس جوامع، گروه ها و افراد ذیربط؛ ارتقای آگاهی محلی، ملی و بین‌المللی از اهمیت میراث فرهنگی ناملموس و تضمین درک متقابل از آن تدارک همکاری و کمک بین‌المللی مطرح شد.

سرپرست پایگاه مشترک تدوین پرونده نامزدی میراث جهانی دزفول اظهار کرد: در کنار میراث جهانی، میراث‌های فرهنگی و ناملموس به منظور آشناتر کردن بیشتر جهانیان با ابعاد گوناگون فرهنگ و رسوم در ملت‌های سراسر جهان، توسط یونسکو شناسایی و پاس داشته می‌شوند. میراث فرهنگی ناملموس بنا به تعریف کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس، رفتارها، نمادها و آیین‌هایی است که یک اجتماع آن‌ها را بخشی از میراث فرهنگی خود می‌شناسد.

او گفت: مطالعات باستان‌شناختی و مستندات تاریخی ثابت می‌کند که شهر دزفول وارث یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های ایران و جهان است و به علت همین دیرینه‌گی قدمت مدنیت در این منطقه و مردمان آن از قدیم‌الایام به حرفه‌ها و پیشه‌هایی اشتغال داشته‌اند که همواره نقش مهمی در زندگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مردم داشته‌اند به همین سبب بی‌گمان بررسی مشاغل سنتی و قدیمی در شهری مثل دزفول کار ساده‌ای نیست.

شامدیل تصریح کرد: در گذشته در دزفول طیف متنوعی از مشاغل وجود داشته است که امروزه به جز معدودی، دیگر اثری از آن‌ها در بازار شهر دیده نمی‌شود. گستردگی این حرفه‌ها در شهر چنان بوده که از ۲۴ گروه مشاغل طبقه‌بندی شده در کشور ۱۸ گروه آن در قالب شصت حرفه مختلف در دزفول رایج بوده است.

وی توضیح داد: فراوانی مواد اولیه موجود در این شهرستان، استقرار، خلاقیت و تلاش صنعتگران این دیار موجب شده تا مصنوعات دست  این هنرمندان بتواند از کمیت و کیفیت مطلوبی برخوردار گردد. به همین دلیل بازار قدیمی دزفول به عنوان یکی از قدیمی‌ترین بازارهای منطقه همواره علاوه بر تأمین کلیه وسایل، ابزار و کالاهای مورد نیاز مردم  ساکن در شهر محل تامین نیازهای بسیاری از مردم شهرهای مجاور بوده است و حتی برخی از محصولات تولیدی در دزفول مانند نیل، مقنعه و سفال به خارج از کشور نیز صادر می‌شده است.

سرپرست پایگاه مشترک تدوین پرونده نامزدی میراث جهانی دزفول اظهار کرد: متاسفانه بخشی از شغل‌ها و حرفه‌های قدیمی، بنا به جبر روزگار یا تغییر شیوه زندگی افراد جامعه، تغییر نیازهای جامعه، صنعتی شدن محصولات، واردات بی‌رویه با قیمت‌های بسیار نازل، نبود تطبیق طرح‌ها و مصنوعات حاصل از این مشاغل با زندگی امروزی، نبود توان رقابت با محصولات مشابه صنعتی، بالا بودن قیمت تمام شده در برخی محصولات، مهاجرت‌های بی‌رویه، تأمین نشدن نیازهای معیشت خانواده و نبود برنامه‌ریزی مناسب برای شناسایی و آشنایی عموم با جذابیت‌های بصری،  به مرور از میان رفته است.

وی افزود: اما در این مجموعه مشاغلی هم وجود دارند که به نوعی با هویت بومی شهر و مردم استان در ارتباط است و تنها به دلیل برخی بی‌توجهی‌ها، غبار فراموشی بر آن‌ها نشسته است و برخی از این مشاغل امروز تنها به خاطر انگیزه‌های شخصی زنده هستند و نفس می‌کشند. در واقع مشاغلی که تا دیروز  نیازهای زندگی را برآورده می کرد امروز یا در مجموعه مشاغل فراموش شده قرار گرفته‌اند یا تنها در زمره مشاغل، حرفه‌ها و هنرهای تزیینی در حوزه صنایع‌دستی قرار گرفته‌اند.

او گفت: با این همه، هنوز هم در بازار قدیم و سایر نقاط دزفول (شهر، روستا و عشایر) صنعتگران هنرمند به مشاغلی مانند خراطی، چلنگری (آهنگری)، نمد مالی، کلاه نمدی، حصیربافی، احرام بافی (سجاده بافی)، ورشوسازی، رنگرزی سنتی، کپوبافی، ساخت زیور آلات طلا و نقره، تولید مصنوعات سراجی، گیوه‌دوزی، تولید سازهای محلی، نخ‌ریسی از پشم و ابریشم و تولید مصنوعات عشایری از جمله چادر شب و جاجیم مبادرت می‌نمایند. از این بین مصنوعاتی مانند کپو، آثار خراطی و احرامی با ویژگی‌های خاص خود در کشور منحصر به دزفول می‌باشند .

شامدیل تصریح کرد: به همین علت و با درک ارزش بی‌بدیل این میراث گران‌بها  و به منظور جلوگیری از خطر منسوخ شدن این میراث با ارزش و کوشش در جهت حفظ و نگه‌داری این مواریث گران‌قدر در زمان حال و انتقال آن به نسل‌های آینده پایگاه مشترک تدوین پرونده نامزدی میراث جهانی دزفول با در نظر گرفتن ساختار تشکیلاتی این نهاد و در قالب کمیته میراث ناملموس دزفول، خود را موظف به شناسایی، معرفی و تهیه فهرستی از تمامی آثار ناملموس موجود در این شهر می‌داند. لذا کارشناسان این نهاد اقدام به گردآوری، طبقه‌بندی و تهیه و تدوین اطلاعات مرتبط با هر یک از این آثار شاخص و باارزش نموده‌اند.

او گفت: همچنین اکنون بخشی از این تحقیقات ارزنده پژوهشی به صورت مقاله، برشور، کتابچه و… منتشر شده است و در آرشیو این پایگاه نگه‌داری می‌شوند.