شاید بتوان گفت “رهایی اقتصاد از وابستگی به نفت” آرزوی دیرینه همه ی “رهبران و سردمداران” ایران “پس از نفت” بوده و هست. از “مصدق” تا به “امروز”…

آنچنان که وقتی مصاحبه “محمدرضا شاه” در سال ۵۵ با روزنامه اطلاعات “درباره مشکلات اقتصاد ایران” را می خوانید، اگر “نام گوینده” و “زمان مصاحبه” را ندانید، فکر می کنید همین امروز کسی دارد از “دردهای اقتصاد و وابستگی آن به نفت” می نالد!

اکنون پس از یک قرن خام فروشی و “اعتیاد نفتی”، اقتصاد ایران همچون “معتادی متمول” است که هرچه زمان می گذرد “ترک اعتیاد”ش سخت تر و پیچیده تر شده و خواهد شد.

برای جدایی اقتصاد از نفت چند “عنصر حیاتی” باید در کنار هم قرار بگیرند تا بلکه فرجی حاصل شود… “خواست مردم” ، “مدیر جهادی” ، “نسخه رهایی بخش اقتصادی” و در یک کلمه “عزم ملی”.

الف) خواست مردم؛ مردم ما باید واقعا به مضرات این وابستگی نفتی و صدماتی که کشور در دهه های گذشته از این وابستگی خورده آگاه شوند، ما باید از “تاریخ یک قرن گذشته” درس عبرت بگیریم.
شاید “سرنوشت مسجدسلیمان امروز” درس عبرت خوبی باشد برای سرانجام این “اعتیاد نفتی”.

ب) مدیر جهادی: مدیری جهادی است که اگر از رهبر خود شنید که “بروید به فکر جدایی اقتصاد از نفت باشید” ، به او “لبخند انکار” نزند که “مگر می شود؟!”. بله می شود!
مدیر جهادی یعنی کسی که “از صمیم قلب” باور کند اگر در راستای “امر ولی” قدم بردارد، هر امر ناشدنی را شدنی خواهد کرد.
مدیر جهادی یعنی”قاسم سلیمانی”… ما در اقتصاد ایران و در وزارتخانه های اقتصادی اش “قاسم سلیمانی ها” می خواهیم و گرنه “مدیران تکنوکرات” ، “من بعد” همان گلی را به سر ما خواهند زد که “من قبل” زده بودند!

ج) نسخه رهایی بخش اقتصادی: وقتی “درد” اقتصاد بیمار ایران را شناختیم، بعد از آن نیازمند “نسخه شفابخش” هستیم.
همه درد اقتصاد ایران از “تحریم” نبوده و نیست که “کلید رهایی” اش را “نچرخیدن چرخ سانتریفیوژ” بدانیم! و راهکار برون رفت ش را فقط در “لوزان” و “وین” جستجو کنیم و نتیجه  “دو سال معطل ماندن اقتصاد ایران” باشد.
دست اندرکاران اقتصاد و تولید نیک می دانند که “بلاتکلیفی و معطلی”  عوامل اقتصادی، خود یک درد کشنده است.

تحریم ها حتما و سریعا باید برداشته شود چون یک “ظلم آشکار” به ملت ایران است، اما آیا اقتصاد ایران در زمان “محمدرضاشاه” هم از تحریم آمریکا رنج می برد؟!

نسخه شفابخش و رهایی دهنده، “اقتصاد مقاومتی” است و بس. ( همین یک جمله در دل خود دریایی از نکته نهفته دارد).
در نسخه اقتصاد مقاومتی قطعا برای “عدم شفافیت اقتصادی “، ” معضل بانک ها” ، “دلاریزه بودن اقتصاد” و… طرح مشخص با قابلیت اجرایی وجود دارد.

قطعا دولت قبل به “فکر” جدایی اقتصاد از نفت بود (آنچنان که دولت های قبل از آن هم بوده اند و همین دولت هم هست) ، اما چون “نسخه همه دولت ها” برای “رهایی از این وابستگی ، اصطلاحا مبتنی برای “اقتصاد نئو کینزی و اقتصاد آدام اسمیتی” بوده نتیجه همان بوده که می دانید.
پرسیده شد؛ “شما در آن زمان (دولت قبل) هم انتقاد می کردید”، پاسخ؛ بله
از آن روزی که آن دولت، “فرمان اقتصاد” را به دست “فریدمنی ها” داد! اهل تدبر دانستند که “آش همان آش است و کاسه همان کاسه!”.
البته بحث مشکلات اقتصاد ایران فراتر از “موضوعات سیاسی” این دولت و آن دولت است. ما همه در یک کشتی نشسته ایم و سرنوشتی مشترک داریم.