یک روز آمدند به ما گفتند لوازم وتجهیزات خود را جمع کنید و آماده باشید که باید بروید اهواز. . .

به شوخی گفتم ：
اهواز چه خبره؟
مگرعراقی ها اهواز را گرفته اند؟

گفتند:
نه ما قصد انجام یک مانور در اهواز را داریم، جهت نمایش به مردم، تا آنها هم با نحوه عملیات در جبهه آشنا بشوند.

من هم سرم برای خودنمایی و نمایش درد می کرد، به همین جهت به همراه تعدادی از دوستان بعنوان تخریب چی عازم اهواز(از خط به پشت خط برای انجام عملیات)شدیم.

ما به پارک پادادشهراهواز رسیده بودیم. قرار بود مانور آنجا برگزار شود.پارک درختان اندکی داشت و وسعت آن تا پمپ بنزین پاداد می رسید.

گروه های مختلفی همچون واحدهای زرهی، رزمی، تدارکات و غیره. . . در محل برگزاری مانور آمده بودند.
به سبک نمایشگاه های امروزی ما سهم خود در انجام تدارک میدان را برعهده گرفتیم.

شب فرارسیده و صحنه هم آماده نمایش بود. جمعیت انبوهی از مردم برای دیدن نمایش و مانور آمده بودند و تیم ما بعنوان تیم تخریب چی جزء دسته های اولیه شروع کننده مانور بودیم.

همه فضا را نور فراوان گرفته بود. گویی عملیات در روز انجام می گرفت.

برای گروه ما عملیات در روز بسیار ساده بود، مثل آب خوردن!!!

برای جدا سازی مردم از اطراف میدان، از سیم های خاردار توپی شکل استفاده شده بود. همچنین جهت هیجان بیشتر و واقعی نشان دادن عملیات علاوه بر سلاح های سنگین و نیمه سنگین، چند دستگاه تانک نیز به محل آورده شده بود.

عملیات طبق معمول با رمز مخصوص خودش شروع شد، قرار بود که محور ما با تاخیر عملیات خود را شروع کند، ما در محل خود قرار گرفته بودیم. تانک ها شروع به حرکت کردند که سروصدا و جیغ حاضرین از گوشه پارک،فضای عملیات را ملتهب کرد.

ظاهرا شنی( چرخ های) تانک با سیم خاردار برخورد کرده و آن را به دنبال خود می کشید که با یکی از بچه های تماشاچی برخورد کرده و او را به زیر تانک برده و به شهادت رسانیده بود و این برای بار دوم بود که گروه ما وارد عملیات نشده بود.

زمان بابادی شوراب