متن سخنرانى سردار سرلشگر دکتر غلامعلی رشید جانشین ریاست ستادکل نیروهای مسلح مورخ اول خرداد ۱۳۸۶ گردهمایی فرماندهان در مسجد ولیعصر تهران

در سال اول جنگ ماها (آقایان حسنی‌سعدی ها،‌ قاسم سلیمانی ها، موسوی‌ قویدل‌ها، عزیزجعفری، سوداگر و دیگر عزیزان) بودیم اما آن تفکر خلاق نبود که ماها را جمع کند.

شهید صیاد شیرازی هم بود و آقامحسن هم بود ولی اینها در رأس قدرت سپاه و ارتش نبودند. یاد مطلبی تاریخی افتاده‌ام می‌خواهم آنرا عرض کنم.

البته معنایش مقایسه فرماندهان عزیز ما (شهید صیاد و آقامحسن رضایی) با نادرشاه نیست. البته شهید مطهری می‌فرماید، افرادی مثل نادر روح بزرگی داشته‌اند ولی بزرگوار نبودند. بله فرماندهان بزرگوار ما هم روح بزرگی داشته‌اند و هم دل بزرگی داشتند و هم بزرگوار بودند. می‌گویند وقتی که نادر قوای خود را بسیج کرد و به کوبیدن نیروهای محمود افغان ادامه داد تا رسید به اطراف مورچه‌ خورت اصفهان دید سربازی خیلی عالی می‌جنگد، خود را رساند به او گفت، فلانی پس در این چند سال تو کجا بودی که این محمود افغان این طور آمد تا اصفهان؟ آن سرباز گفت: من بودم نادر نبود ! می‌خواستم همین نکته را اشاره کنم در سال دوم تحولی متأثر از تفکر و عزم و اراده فرماندهان بزرگوار ما پدید آمد که آن سرمنشاء پیروزی‌های بزرگ مثل فتح خرمشهر گشت.

سهم فرماندهى لایق و دلسوز در مدیریت دفاع مقدس امرى غیر قابل کتمان است و شاید در آینده اى نه چندان دور نسل هاى دیگر این مرز و بوم فارغ از جوهاى موجود سیاسى و اجتماعى بیشتر أز امروزى ها، به این مهم پى ببرند. فقط خدا مى داند در سال دوم دفاع مقدس که برادر محسن رضایى ، سکان فرماندهى دفاع مقدس را در دست گرفت أز چه موانع دشوارى عبور کرده بود که تاکنون این مرد نجیب که به قول رهبرى ، مایه ى دلشادى امام خمینى ره بوده است ، یک در هزارش را بیان نکرده است پس بیاییم در هفته دفاع مقدس همه با هم بگوییم درود بر آقامحسنِ امام.