نکته اول: روستای پتک جلالی یکی از خوش آب و هواترین و زیباترین مناطق خوزستان هست که این روزها در آتش جنگ طایفه ای میسوزد و احتمالا متروکه بشود. هر دو طرف این دعوای طایفه ای فامیل های من هستند و این روزها همه در بهت و حیرت، شاهد قتل یازده نفر در یک روز هستیم و اگر اقدام عاجل نشود، قتل ها ادامه خواهند داشت.

به خانواده های داغدار در هر دو طرف این جنگ طایفه ای تسلیت میگویم. چهار سال از کودکی ام را در این روستای زیبا زندگی کرده ام و بارها در کوه و جنگل های بلوط اطراف روستا بازی و گردش کردم. شمال این روستا پر است از مزارع برنج و مزارع سبزیجات که عطر این مزارع در چهار فصل سال مشام رهگذران را می نوازد. در غرب این روستا پنج میدان فوتبال غیرچمن در ابعاد استاندارد وجود دارد و هر ساله میزبان رقابت های باکیفیت فوتبال بین ۲۰ روستای اطراف می باشد و چند فوتبالیست لیگ برتری هم از دل همین مسابقات به جامعه ورزشی کشور معرفی شدند.

نکته دوم: جنگ طایفه ای و تبعات آن محدود به یک روستا یا یک شهرستان نمیشود. همین روزها برای کنترل اوضاع در این روستا، حدود ۵۰۰ افسر پلیس از اهواز به روستای پتک جلالی اعزام شده اند و این یعنی خلا امنیتی در کلانشهر اهواز و استان خوزستان که یک استان مرزی هست. با این نگرش، جنگ طایفه ای و دامن زدن به آن یک اقدام بر علیه امنیت ملی محسوب میشود.

نکته سوم: در تمام کشورها و از جمله در ایران عزیز ما، محکم ترین قوانین قضایی برای اقدام بر علیه امنیت ملی در نظر گرفته میشود، و کسانی که با کلام شان یا با رفتارشان، هیزم بر آتش تعصب طایفه ای می افزایند، بایستی دقیقا مشمول این قوانین بشوند.

نکته چهارم: اینجانب اصلی ترین علت جنگ طایفه ای را عملکرد ریش سفیدها در این منطقه و مناطق مشابه می دانم (مناطقی که هنوز درگیر جنگ طایفه ای هستند). کسانی که بزرگ خاندان یا ریش سفید های طوایف محسوب میشوند، حتی آنهایی که فوق لیسانس در رشته های خوبی مثل ادبیات یا اقتصاد یا کشاورزی دارند، وقتی در جمع های خانوادگی و عروسی ها و شب نشینی ها و …. سخنرانی میکنند، تمرکزشان بر بحث های طایفه ای و رقابت بین طوایف و مرور جنگهای ۶۰ سال پیش بین فلان طایفه و فلان طایفه و امثال این موضوعات می باشد. احترام ما مردم به ریش سفیدها بایستی به شدت کم بشود و یا به شرطی به آنها احترام بگذاریم که در سخنان شان و در رفتارشان هیچ اشاره ای به هویت طایفه ای و رقابت طایفه ای و تعصب طایفه ای نشود.

نکته پنجم: با توجه به این نکات، پیشنهاد میکنم که هر گونه دخالت دادن و دعوت از ریش سفیدها برای حل بحران در روستای پتک جلالی متوقف بشود چون این کار یعنی احترام گذاشتن به کسانی که با کلام زهرآگین و نفرت انگیزشان، باعث تشدید تعصب طایفه ای شدند و مسبب این بحرانها هستند. پیشنهاد میکنم پرونده این قتلها مطابق رویه های عادی قضایی پیگیری بشود و به عنوان تعدادی جرم توسط تعدادی شهروند برسی شوند و نه به عنوان نبرد بین دو طایفه. اگر پرونده این درگیری ها وارد مسیر سازش از طریق ریش سفیدها بشود، هر نتیجه ای هم که گرفته بشود، موقتی خواهد بود، چون اصل ماجرا یعنی تعصب طایفه ای را کمرنگ نکرده است.

نکته ششم: برای حل ریشه ای اینگونه مسائل، پیشنهاد میکنم سایت های مهم کشور، یک ستون مشخص برای بررسی دلایل تداوم تعصب طایفه ای در برخی مناطق ایران مان ایجاد بشود تا با بحث های جدی حقوقی و فرهنگی و جامعه شناسانه، به پیشرفت های ملموس برسیم. این که با وجود گسترش اینترنت و کتابخانه های روستایی و تلویزیون های دیجیتال و همایش های فرهنگی پرطمطراق، هنوز هم بحث طایفه ای برای برخی جوانان ایرانی در عصر تکنولوژی و در سال ۱۳۹۴ شمسی معادل ۲۰۱۵ میلادی جذابیت دارد، نشان می دهد که یک جای کار می لنگد و متاسفانه پسرفت فرهنگی مساله ای جدی و عیان هست.