زمان زیادی نیست که در سپهر سیاست ایرانی اصطلاحاتی چون:توپ را در زمین حریف انداختن و یا  توی زمین حریف بازی کردن مرسوم شده  است.
که برای نشان دادن ذکاوت خود بر حریف وکنترل جریان بازی رایج شده است.

پیش بینی نگارنده این است که این دو جمله تاکتیکی رایج در ادبیات حول توافق هسته ای معنا و مفهوم خود را از دست می دهند زیرا اصولگرایان با استفاده از یک ضد حمله حساب شده گل برد را در وقت اضافه خواهند زد و پیروز از زمین خارج خواهند شد!

با توجه به این که متن توافق برای تصویب به مجلس و پس از آن شورای نگهبان ارسال میگردد و تصمیم نهایی در این مرحله در دست مجلس اصولگرا و حامیان آنان می باشد،در دو حالت تصویب و یا رد به نفع جریان تصمیم گیرنده خواهد بود.

در صورت رد توافق مطمئنا از متن تهیه شده نکات بارزی که در آن منافع مردم و مملکت به نحو احسن و دقیق منظور نشده را پیدا کرده و روی این بندها(برای  یکطرفه نشان دادن توافق صورت گرفته) مانور داده و با بزرگ نمایی حقانیت گفتار خود را به اثبات خواهند رساند.

همچنین اصولگرایان جهت تصویب آن برای دولت فعلی شرط و شروطی قائل خواهند شد که باز هم آن شرط وشروط به دلیل نیاز آقای روحانی به رسمیت یافتن توافق برای پیروزی در دوره ی آینده ضروری ست.
پس نتیجه میگیریم که ایشان حاضر به دادن آن امتیازهای احتمالی خواهد شد.

همین امتیازهای احتمالی نهایتا منجر حذف بعضی همراهان(اصلاح طلبان توسعه سیاسی)تا این مرحله خواهد بود.

مطمئنا اگر طرح تصویب نشود به علت مشکلات مالی و رکورد اقتصادی آقای روحانی برای پیروزی در دوره ی آینده با مشکلاتی رو به رو خواهد بود  و نا کارآمدی ایشان برای غلبه بر مشکلات مشخص می گردد،در این فرآیند نیز علاوه بر ایشان اصلاح طلبان سیاسی همراه زیان خواهند دید!

البته با تصویب توافق بدلیل آزاد شدن پول های بلوکه شده و تزریق آن به داخل کشور،رونق اقتصادی مقطعی شکل خواهد گرفت.

مطمئنا تقاضای اصولگرایان برای تصویب توافق،تغییر در تقسیم بندی نیروها در کابینه دولت و سهم حداقل ۵۰ درصدی لیست های انتخاباتی پیروز در دوره ی آینده مجلس خوهد بود.
در این صورت آقای روحانی مجبورخواهد بود اصلاح طلبان متمایل به خاتمی(اصلاح طلبان توسعه سیاسی )را از قطار همراهی پیاده نموده و اصلاح طلبان متمایل به کارگزاران(اصلاح طلبان توسعه اقتصادی)که در بدنه ی فعلی دولت جایگاه خود را به تثبیت رساندند به همراه برده و جمعی از اصولگرایان را در کابینه دولت آینده خود جای دهد.

به احتمال زیاد دکتر روحانی درانتخابات آینده ریاست جمهوری به عنوان نامزد متمایل به اصولگرایان و با نمایش پیروزی توافق هسته ای حضور پیدا خواهد کرد.
به اعتقاد اینجانب اصلاح طلبان بیش از این خود را هزینه جبهه اعتدال ننموده و برای پیشبرد اهداف خود نیرویی قوی تر و تواناتر در انتخابات آینده وارد میدان انتخابات ریاست جمهوری نمایند.

نشانه های این تحلیل در انتخابات آینده مجلس که اصلاح طلبان هوادار آقای خاتمی شاید در حالت خوشبینانه حداقل کرسی های مجلس را بدست بیاورند،بدلیل اینکه تصمیم گیران جامعه حضور فعالانه اصلاح طلبان را به حداقل رسانده و نیاز حضور آنها را کمرنگ نموده اند.

شاید در ابتدای انتخاب آقای روحانی این شور وهیجان برای حضور این افراد بسیار ضروری و لازم بنظر می رسید،ولی این نیاز به مرور زمان طی این دو سال به حداقل رسیده است و جامعه به شوق و اشتیاق کمتری نسبت به اصلاح طلیان سیاسی از خود نشان می دهند و در کل فضای این روزها شوق وهیجان ابتدایی دوره یازدهم را نداشته و شاید تا چند سال آینده هم پیدا نشود و چون بصورت ناخواسته و اجباری فضای بازسیاسی در حد نیاز جامعه بوجود آمده و مردم انتظار چیز بهتر و زیادتری از این فضا ندارند  و به فضای موجود قانعند و در این زمان سیاست تعیین کننده و موثر در جامعه توسعه اقتصادی است که این توسعه با خود مسایل رفاهی و فرهنگی برای جامعه به ارمغان خواهد آورد که این مهم در دست اصلاح طلبان اقتصادی می باشد که بدلیل نداشتن نقشه راه مناسب و مدون در این  زمینه از طرف تفکر جمعی اصلاح طلبان و به همین دلیل  نیز یکه تازی کارگزاران،در این زمینه تمام منافع این تحول را به جیب شخصی ریخته و ایجاد فاصله بسیار بین دولت و مردم بوجود آورده وعامل انزجار مردم از تفکر اصلاح طلبی در آینده ای نزدیک خواهند شد.(چیزی شبیه رویگردانی مردم تهران نسبت به کلیت عملکرد شورای شهر دوره اول)

به اعتقاد اینجانب می بایستی اصلاح طلبان سیاسی برای حفظ جایگاه خود در جامعه،زاویه ای مناسب با دولت یازدهم ایجاد گرفته تا جایگاه خود را در بین مردم ازدست ندهند و بخاطر کسب منافع شخصی برای عده ای خاص حیثیت سیاسی و تاریخی خود را از بین نبرند! این نکته در شروع مجلس آینده با تعیین رییس و هیئت رییسه مجلس و قرارنداشتن دکترعارف در سمت ریاست آن به اثبات خواهد رسید