اعتراض و خشم اعضای شورای شهر به فضای مجازی به دلیل انتشار یک متن که نویسنده آن مشخص نبوده و متن آن نیز بدلیل نداشتن مستندات لازم و قانونی،قابل قبول نبوده و فاقد ارزش می باشد که توسط کسی یا کسانی که جسارت مطرح کردن نام خود را در زیر نوشته نداشته اند انتشار داده شده است.

چنین متن ها و نوشته هایی که نویسنده مجهول بوده ومسئولیت نوشته خود را برعهده نمی گیرد ارزش بررسی و طرح آن نیست.

چه برسد به این که بخواهند در مقابل آن موضع گرفته و شبکه های مفید اجتماعی که در حال انجام رسالتی مهم بخصوص در جوامع جهان سوم می باشند را مورد سرزنش قرار دهند.

این دنیای نوظهور مجازی در حال نقد و بهسازی دنیای واقعی ماست!بجای سانسور و ومحدود کردن آن باید به دنبال توسعه و گسترش این رسانه جدید باشیم تا از این طریق نظرات و واقعیت های گفته نشده جامعه را به گوش مردم و نهادهای ذی صلاح رساند.

ندای محدود کردن این رسانه های مجازی از سوی یک نهاد مردمی به نام شورا باعث گردید که مخاطبین شبکه های اجتماعی با نگاهی متفاوت تر به این دوستان نظر داشته باشند و از منطق عجیب و دور از یک جامعه مدنی این دوستان که تهدید و زور بوده گله مند گردند!

دوستان باید بدانند که در دنیای اندیشه های نو و پویای عصر جدید دیگر مورچگان هم نمی تواند دولا دولا راه بروند،چه رسد به شتر.

هیچ رفتار متعارف و نامتعارف اشخاص دور از چشم مردم نخواهد ماند و شاید ارباب زور و تزویر بر ارباب جراید و مطبوعات غلبه نمایند و تاثیر آنان باعث جلوگیری از انعکاس و انتشار واقعیت ها در جامعه گردد،اما در قبال این محدودیت ها شبکه های اجتماعی قد علم کرده و نقصان آنان را پوشش می دهند.

همچنین مخاطبینی که از این شبکه های اجتماعی استفاده می کنند،آنگونه نسبت به مسائل روزکشور و دنیا مطلع و آگاه هستند تحت تاثیر تبلیغات دروغین و اتهامات واهی قرار نگیرند و این ضرب المثل تا سیه روی شود هر که دراو غش باشد را می توان برای افرادی که کارهای خلاف عرف انجام می دهند یاآورشد.

در این زمان ترفند های گرفته شده از ادبیات کهن راه کارهای مناسب را دراختیار همه نوع تفکری قرار داده و هرکس از ظن خود از آنها استفاده نموده و با دور زدن قانون خود را توجیه می نماید.

مثلان نان به هم قرض دادن در این جامعه به شیوه ای خاص صورت می گیرد،می توان برای استخدام یکی از نزدیکان بدون آن که مشکل قانونی ایجاد گردد به این

شیوه شما آدم من را به استخدام خودت درآور،من هم نیروی شما را در سازمان متبوع خود استخدام می کنم.

شما کارهای پیمانکاری را به عوامل من بده،من هم کارهای مناسب را به کسانی که شما معرفی می کند واگذار می کنم.

شما فرزند من را مسئولیت ده،من هم تلافی می کنم و با دور زدن قانون قراردادهای پیمانکاری را در حدی منعقد می کنم که در حیطه اختیارات خودمان باشد(تبدیل به چند قرار داد کوچک )،دادن همه اسناد مناقصه به یک نفر(حداقل سه سری اسناد برای کارهای کوچک)،تنظیم آن توسط همین فرد و یا تغییرموضوع کار وهماهنگ کردن با موضوعات تعریف شده در حیطه اختیارات اداره و سازمان و غیره …..

چرا باید مواردی که از طریق روند قانونی صورت گرفته باشد باعث مشکل و نگرانی افراد از طرح آن در اینگونه فضاها و شبکه ها گردد؟

اگر شخصی برای پسرش کار پیمانکاری مهیا کند و شوهرش را مشغول کار کند و پسر وعروسش به استخدام درآیند،یا خواهرانش را شاغل کند یا برادرزاده هایش از بیکاری نجات پیدا کنند و یا دیوارهای برای اینکه شهر خوش منظره شود رنگ آمیزی گردد و یا با نصب بنر به در و دیوار به اشتغال زایی جامعه کمک کند! و همه موارد فرآیند قانونی لازم را طی نموده باشند نباید به آن آفرین گفت؟ چه اشکالی دارد؟

چرا باید از قهرمانان بادکنکی ترسید؟

اینها را برای بچه ها گذاشته اند،شما چرا اینقدرعصبانی می شوید؟

امیداورم گشت ارشاد،پلیس فتا و دیگر نهاد های مرتبط در جامعه ما طبق وظیفه،منادی امنیت باشند و نه وسیله ای برای ترساندن دیگران!

زمان بابادی شوراب