اساساً نظارت‌های ما نظارت‌های بکش بکش است. اگر بکشی می‌کشم و اگر ول کنی ول می‌کنم! این نظارت دل بخواهانه و غیرسیستمی است که باید اعتراف کنیم در طول ۳۵ سال گذشته، مجلس شورای اسلامی نهادسازی، سیستم سازی و طراحی برای اعمال نظارت‌اش انجام نداده است، نقدی که به مجلس وارد است. نظارت‌های مجلس عمدتاً نظارت‌های دل‌بخواهانه است که این نظارت‌ها به اراده شخص نماینده برمی‌گردد و این موضوع در سه، چهار سازوکار و مکانیسم خلاصه می‌شود.

تذکرات وقت‌گیر و بدون خاصیت است

یکی از این مکانیسم‌ها تذکر است،‌ تذکراتی که برای کشور وقت‌گیر است و فقط یکی از دبیران هیأت رئیسه باید نیم ساعت تا سه ربع این تذکرات را قرائت کند، قبلاً روسای مجالس این کار را می‌کردند که جناب آقای دکتر لاریجانی با تغییر رویه این کار را به عهده دبیران هیأت رئیسه قرار دادند. در نهایت این تذکرات هیچ خاصیتی برای مجلس ندارد جز آنکه نمایندگان در حوزه‌های انتخابیه‌شان به مردم بگویند که تذکر داده‌اند.

دومین مکانیسم سوال از وزراست که پارلمان در دوره هشتم و نهم تلاش کرد با ساماندهی سوالات به ملی و منطقه‌ای و در نهایت آوردن به صحن، رأی گیری صورت گیرد که شاید خروجی داشته باشد.

ابزار نظارتی مجلس بیشتر به امتیاز گرفتن نمایندگان برای حوزه‌های انتخابیه‌شان تبدیل ‌شده است

مکانیسم سوم تحقیق و تفحص است که این از موضوعات دردآور مجلس است چون بسیاری از تحقیق و تفحص‌ها مطرح می‌شود اما عملاً پیگیری نمی‌شود یا در صحن قرائت نخواهد شد، حتی بعد از قرائت در صحن نیز پیگیری خاصی صورت نمی‌گیرد. لذا به نظر می‌رسد به جز مکانیسم استیضاح که مقداری کارد برنده‌تری است، بقیه امور نظارتی مجلس خیلی قابلیت اصلاح در امور را ندارد و بیشتر به امتیاز گرفتن نمایندگان برای حوزه‌های انتخابیه‌شان و نه شخص خودشان تبدیل می‌شود.

مجلس خیلی سازوکار نظارتی در فعالیت‌های دولت‌ها ندارد

حال این‌که متأسفانه هرچه صداها بلندتر و کلفت‌تر می‌شود در دولت‌ها بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. لذا با شما موافقم که مجلس اساساً خیلی سازوکار، نهاد و سیستم نظارتی در روند فعالیت‌های دولت‌ها ندارد.

رسانه‌ها برجسته کننده تصادم‌ها هستند

رسانه صدا را در جامعه ما برجسته می‌کند معمولاً رسانه‌ها برجسته کننده تصادم‌ها هستند. به طور مثال به جرأت می‌توانم بگویم آخرین باری که آقای ظریف و آقای عراقچی برای توضیح در مورد مذاکرات هسته‌ای به مجلس آمدند، از ۲۵۰ نماینده حاضر در مجلس حتماً ۱۷۰ نماینده کاملاً قانع شدند و شاید ۴۰ نفر سوالاتی داشته باشند که حاضرند سوالات را در فضای معقول و منطقی مطرح کنند. حال در این شرایط تعداد اندکی فریاد می‌کشند و بلافاصله عکاسان عکس‌های فریادگران را می‌اندازند و رسانه‌هایی که این فریادها به نفعشان است با طمطراق این موضوع را منعکس می‌کنند و آنهایی را که اهداف سیاسی دیگری دارند باز این فریادها را برجسته می‌کنند.

پیش از این نیز این بحث را مطرح کردم که اگر قرار است روند توسعه در کشور پیگیری شود باید مسائل اصلی کشور برجسته شود. این همان چیزی است که بارها رهبر معظم انقلاب فرمودند مبنی بر این‌که مسائل اصلی را فرعی نکنید و مسائل فرعی را اصلی نکنید.

مصاحبه نماینده‌ای با رسانه‌ای نباید به نام کل مجلس زده شود

اینکه یک نماینده با رسانه‌ای مصاحبه می‌کند و آن موضوع برجسته می‌شود را نباید به نام کل مجلس دانست. این خود نشان می‌دهد که رسانه‌ها با نیت‌های مختلف این صداها را برجسته می کنند. در طرف مقابل هم افرادی که صحبت‌های پخته و کارشناسی می‌کنند، برجسته نمی‌شوند. اگر کسی راجع به اقتصاد ایران صحبت‌های کارشناسی کند کسی حوصله خواندن آن مطالب را ندارد اما اگر مثلاً این موضوع در رسانه‌ها طرح شود که جلالی با نماینده‌ای در مجلس دعوا ‌کردند بلافاصله رسانه‌ها حساس شده به دنبال به دست آوردن جزئیات این دعوا خواهند بود.

برخی رسانه‌ها می‌خواهند مجلس نهم پایان اصولگرایی باشد

رسانه‌ها تنها روی چند نفر خاص متمرکز شده‌اند. برخی از این رسانه‌ها می‌خواهند مجلس نهم پایان اصولگرایی باشد. به همین دلیل برای تضعیف اصولگرایی تعدادی از نمایندگان تندرو را برجسته می‌کنند تا مجلس را در اذهان عمومی تندرو نشان دهند. حال سوال این است که چطور همین مجلس به اکثریت وزرای آقای روحانی رأی اعتماد داد.

از طرف دیگر در همین مجلس تعداد بسیار زیادی سوال از وزرای دولت جناب آقای دکتر روحانی پرسیده شد که بسیاری از نمایندگان رأی به اقناع از توضیحات وزیر دادند. آن روزی که در فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت تلاش می‌شود که رأی منفی به توضیحات وزیر در زمان طرح سوال داده نشود چطور رسانه‌ها می‌خواهند آن‌را منعکس کنند؟ نمونه این اقدام مربوط به طرح سوال از وزرای کار و راه است. در همان روز تنها روزنامه اعتماد تحلیل خیلی خوبی روی این کار مجلس نوشت که چطور مجلس به دو وزیری که آسیب‌پذیرترین وزرا هستند، رأی مثبت به آنها در خصوص توضیحاتشان داد.

رویه ما سکوت در برابر این فریادهای تندروانه است

رویه ما سکوت در برابر این فریادهای تندروانه است. خیلی از اتفاقات مثبت در مجلس می‌افتد که در رسانه‌ها منعکس نمی‌شود. نمونه آن استیضاح برخی از وزرا است که علی‌رغم داشتن امضای لازم برای اعلام وصول این کار صورت نمی‌گیرد آیا این را از مدیریت مجلس نمی‌بینید؟ هر روز در رسانه‌ها از قول نمایندگان، استیضاح وزیری را می‌بینید اما آیا جز استیضاح آقای فرجی دانا و آقای فانی که ایشان مجددا با رای قابل قبولی از مجلس رای اعتماد گرفت، استیضاح وزیر دیگری را در مجلس دیده‌اید؟

احتمالاً تصور شما این است که بعد از واکنش آقای کوچک‌زاده به آقای ظریف و اعتراض ایشان ما هم با همان لحن به آقای کوچک‌زاده اعتراض کنیم یا موضع‌گیری نماییم.

اگر صدسال هم روی خود کار کنیم، باز هم نمی‌توانیم مثل تندروهای مجلس فریاد بزنیم

ذات ما تندروی نیست. اگر ما صدسال روی خود کار کنیم باز هم نمی‌توانیم مثل تندروهای مجلس فریاد بزنیم. ما این کار و تقابل نادرست با این روش‌ها را غلط می‌دانیم. بنابراین از روش خود کار را پیگیری می‌کنیم.

افراد جنجالی در تمامی دنیا یک رویه را طی می‌کنند که در همه جا شاخص‌اند. شاید اگر از شما بخواهند نام ده فرد عاقل را نام ببرید نتوانید بگویید اما به راحتی نام افراد جنجالی را بیان می‌کنید چون فرد عاقل عاقلانه رفتار می‌کند.