رقص معمولا به حرکتهای انسان که برای بیان یک حالت انجام میگیرد گفته می شود.قدمت این فعالیت بشری به سه هزار وسیصد سال قبل از میلاد(درمصر) بازمی گردد .قبل از معرفی زبانهای نوشتاری، رقص یکی از روشهای اصلی انتقال داستانهای اساطیری از نسلی به نسل دیگر بود. دنیای امروز رقص را بعنوان هنر پنجم به رسمیت شناخته است. در هر حال صرف حرکت و جابجایی از مکانی به مکانی دیگر، رقص بشمار نمی رود بلکه تمایل یا تمنایی از رقصیدن است.با این مقدمه هنری میخواهیم به مهمترین حرف و حدیث جاری و ساری در سطح کلانشهر اهواز یعنی انتخاب جایگزین شهردار فعلی
،بپردازیم. بر اساس عادت ناپسند سالیان گذشته،چند نام مشخص تحت عنوان گزینه های اصلی این انتخاب در راس چرخه های رسانه ای قرار گرفته، چنین موضوع حیاتی (به حال شهر و شهروندان) را به سمت  نوعی رقص خارج از ریتم ،ناموزون و صدالبته نامتعادل سوق داده یا هدایت میکنند.
شوراییان اگر در ادعای صیانت از آرای موکلان خود صادق هستند،برای یک بار هم که شده بیایند و بر سر مهمترین معیارهای انتخاب یک شهردار خوب به توافق برسند ،آنگاه در مقام تطبیق شاخصها و معیارهای تعیین شده با گزینه ها و مصادیق مختلف برآیند .این شیوه شایسته سالارانه یا مسابقه عادلانه راه را برای سنجش معیارمحور همه نیروهای لایق و توانمند (ونه چانه زنان حرفه ای) باز و هموار خواهد نمود وفرصتی طلایی در مسیر عمران و آبادانی شهر و رضایت ساکنان قرار خواهد گذاشت. اما اگر همه چیز به مذاکرات پشت پرده ،لابی گریها و منافع سنجیهای انتفاعی،قول و قرارها، سهم خواهیهای نهادینه شده تمام ناشدنی و…گره بخورد، در چنین حالتی نه تنها هیچ کدام از گره های متعدد موجود باز نخواهد شد، بلکه امکانی از امیدواری مبنی بر دستیابی به حداقل های بسیار ابتدایی از قبیل خدمات روز مره شهری نیز به امیدی دست نیافتنی تبدیل و ساختار مدیریتی ،اداری و مالی شبه مریض و توصیه ای (طی یک ونیم دهه اخیر) رو به وخامت خواهد گذاشت. از طرفی برخی شوراییان کماکان قادر به تفکیک میان ساختار کج و معوج شهرداری که در ذات خود سلیقه پسند و از قابلیت سوءاستفاده برخوردار است،از یک طرف و راس مدیریتی آن از طرف دیگر نیستند که این خلط در موضوع، همواره (واخیرا) سبب موضع گیریهای پرتناقض و عجیب از سوی برخی منتخبان شده است. دریک نگاه منصفانه و منطقی انتقاد از مناسبات اداری ،مالی،قراردادی و…قبل از آنکه به راس مجموعه شهرداری(در هر دوره ای) مربوط بشود،در حقیقت به نهاد شورا باز میگردد.هیچ شهرداری(در میانگین عمر مدیریتی کوتاه خود) نمی تواند شکل الگوهای از قبل طراحی شده و مناسبات شبه تعریف شده وحمایتهای بلوک آرمه ای برخی شوراییان از برخی مدیران را بگونه ای که منتقدان ادعا میکند را بر هم بزند و الگویی متناسب با مفهوم کارآمدی وشایسته سالاری پایه ریزی نمید.
اتفاقا ایجاد تغییر در الگوهای غلط و درمان ساختار بسیار مریض شهرداری از وظایف اصلی و اساسی نهاد شورا (بعنوان رکن تقنینی) بشمار می رود که برغم همه انتقادات آتشین برخی اعضاء اما شاهد تولد مصوبات قانونی مرتبط به موضوع نبوده ایم. عده ای از اعضای شورا طی چند روز گذشته قاعده زمان را فراموش و شب و روز خود را صرف تبلیغ از گزینه مورد نظر خود بمنظور همراه کردن چند همکار وایجاد نسبتی از وفاق و همگرایی میکنند. این حق انهاست اما سوال این است که آیا محور اصلی مباحث اقناعی انها میان آنها، وجه فنی،تخصصی وتعهدی یک گزینه است یا وجوهی از حالات و مباحث مختلف است؟
ممکن است عده ای مایل نباشند که یک سکاندار قوی هدایت کشتی شهرداری اهواز را در دست بگیرد و تجربه یک سید خلف دیگر رقم بخورد، اینان بدنبال برندی!! محافظه کار ،بهداشتی و صیقل شده خواهند گشت. بدنبال یک رقصنده ای  هستند که بتواند به همه آهنگهایشان برقصد، حتی اگر  آهنگها ناموزون وخارج از ضوابط متعارف باشد.
اینان بدنبال گزینه مانعه الجمع با سید خلف موسوی خواهند گشت.
در مقابل ودر میان شوراییان موجود ،ممکن است عده ای یافت شوند که تمنای ارایه آهنگی دلنشین و متناسب با حرکات هنرمندانه بمنظور تقدیم آن به شهروندان اهوازی را داشته باشند.بدنبال ارایه یک رقص هنری و کاملا تعریف شده هستند.حال باید دید که چنین حجمی از رایزنیها و… به نتیجه ای بنام صیانت و پاسداری از منافع شهر وشهروندان خواهد انجامید. البته شهردار موسوی کماکان شهردار اهواز است و همه انچه گفته شد فرضی از یک احتمال بود.