گفته بودم که پس از چندین سال فراق و دوری،تمایلی از جنس عشق مرا به سمت شهری که پیشوندش نویدبخش خرمی وبشارت دهنده توسعه وآبادانی است،سوق میدهد.

کششی ویژه برای شهری که نسبت به همه شهرها بیشترین جفاها رابه چشم خود دیده وبه جرات میتوان نام آنرا مظلومترین شهر کشور نامید.جاذبه ای آمیخته به تصورات ذهنی مثبت مرا به سمت این شهر متهم به خرمی اما ناخرم کشاند.اینجا خرمشهر است.

مناطق وخیابانهای آن را به چالشی ریزبینانه میکشم اما حداقل ترین علایم خرمی ونشاط رادر آن نمی بینم.

واقعا بدنبال پاسخی برای چنین حجمی از ناخرمی آشکار وناآبادانی صریح واینهمه حرمان ومحرومیت از یک سو و آنهمه ادعا وهزینه های نجومی که بنام این شهر صورت پذیرفت(از سوی دیگر)از دیگر سو بودم،اما پاسخی قانع کننده نمی یافتم.

ازجهتی نمی توانستم منکر اعتبارات تخصیصی که طی سالیان بعد از جنگ بویژه در دوره بازسازی که بنام وبرای خرمشهر هزینه شد،شوم.اعتباراتی که اگر در مسیر واقعی وعقلانی به مصرف می رسید،شاید ناخرمشهر امروز به دبی ایران تبدیل و به دوران شکوه و جلال اولیه اش باز می گشت.

شهری را مشاهده کردم که از تامین ابتدایی ترین نیازهای شهری(خدمات)عاجز مانده ودر رکودی ممتد بسر میبرد.سالگرد آزادسازی خرمشهر این پرسش را منطقی جلوه میکند که:همه میدانند که مشکلات انباشت شده خرمشهر به کمبود منابع مالی آن باز نمیگرددو چنانچه گفته شد اعتبارات زیادی بنام این شهر تامین گردید.

لذا اصل مشکل در نحوه اداره ومدیریت صحیح آن اعتبارات است وگرنه منابع به هدر رفته و فرصت سوزیهای مکرر و پی در پی طی همه سالیان گذشته بگونه ای است که میتوان از آنها بعنوان بهترین دلیل برای این ادعا نام برد.

سوال این است که برغم روشن بودن صورت مسله چرا در زمینه این ناکارآمدی مستمر مدیریتی چاره ای اندیشیده نمی شود؟

خرمشهریان یا مردمان شبه فراموش شده نگین دیروز ایران،حق دارند سوالات اعتراض گونه خود را متوجه همه قاصران و مقصران بنمایند.

گفته شد که منطقه آزاد اروند،خرمشهر را دگرگون خواهد کرد واز مشکلات کمرشکن مردمان محروم آن خواهد کاست،اما برغم انقضای چندین سال از زمان تولد این منطقه متمکن اقتصادی،هیچ کدام از آرزوهای خرمشهریان صورتی عینی بخود نگرفت و ویترین رفاه عمومی آنها تحت تاثیر این موسسه عظیم قرار نگرفت.

امیدوارم سالگرد آزادسازی خرمشهر در سال آینده همراه با تحولی هرچند متواضع در واقعیتهای اسفبار خرمشهرکنونی همراه باشد که حق خرمشهر این نیست که می بینیم.