این ایستگاه در سال ۷۲ به منظور تکثیر و پرورش ماهیان دریایی با هدف تامین بچه ماهی برای مراکز آبزی‌پروری استخری، قفسی و یا جهت رهاسازی در دریا احداث شد. همچنین در این ایستگاه علاوه بر این‌ها اقدام به بازسازی ذخایر آسیب دیده دریایی شده است.

ماهی آمور اولین گونه‌ای بود که جهت تکثیر مصنوعی در این ایستگاه مورد مطالعه قرار گرفت و پس از مطالعات بیولوژیک اولیه و تهیه مولدین وحشی مورد نیاز، برای اولین بار در سال ۷۴ اولین تکثیر مصنوعی از این گونه انجام شد. از سال ۷۶ نیز مطالعه روی گونه‌های دیگری از ماهیان آغاز شد که این اقدامات کم کم توسعه یافته است.

همچنین در سال‌های ۸۲ تا ۹۲ به مدت ۱۰ سال جمعا ۳ میلیون و ۲۷۵ هزار گونه ماهی از نوع شانک، آمور، صویتی در این مرکز تکثیر شده است. این ایستگاه اولین ایستگاه تحقیقاتی و مرکز تکثیر در زمینه ماهیان دریایی (آب شور) در کشور بوده است و همچنان تنها مرکز فعال در این زمینه محسوب می‌شود.

البته در سال‌های اخیر تلاش‌هایی در راستای ایجاد و احداث مراکز تکثیر ماهیان دریایی در سواحل جنوبی کشور عمدتا در استان هرمزگان توسط بخش خصوصی و دولتی صورت گرفته که بیشتر آن‌ها با همکاری و مشارکت این ایستگاه در جهت توسعه دانش تکثیر آبزیان، انجام شده است.