در متن پیام مهدی شفیعی – مدیر اداره‌کل هنرهای نمایشی – آمده است: تئاتر همواره از ریشه‌ها و روشنایی‌ها سخن گفته است. این فرم کهن‌سال هنری، نمود عینی پویش‌ها و خیزش‌های روحی انسانی است که سودای اندیشه‌ورزی، مایه و پایه‌ و معناهایی استوار به زندگی‌اش بخشیده است. آدمی به‌درستی‌ دریافته است که در ناکجاآباد دنیا، آنچه می‌تواند جان عطش‌ناکش را سیراب کند، پویه‌ای بدیع و بیانی شگفت و خردنواز است.

این پیام می‌افزاید: تئاتر هر چه با زندگی و واقعیت جاری در بطن آن پیوندی ژرف‌تر بسته باشد، در هزارتوی این هنر دیرسال نشانه‌هایی سرزنده‌تر و درس‌آموزتر می‌توان یافت و مایه‌های الهام و کشف و شهود، بیش از پیش در برابر تماشگران به جلوه درمی‌آید. باید کوشید در روزگاری که فرم‌های گوناگون هنری در گوشه و کنار جهان در دسترس بشر هستند و انسان ابزارهای متنوعی برای بیان آمال، آروزها و اندیشه‌اش پیش رو دارد، تئاتر، بتواند به مثابه‌ی رسانه‌ای پویا، پرطنین، دربرگیرنده و آگاهی‌بخش نقشی یگانه در راهبری انسان امروز و جهت‌دهی به خواسته‌های اصیل و سازنده‌ی او بازی کند.

در ادامه پیام شفیعی آمده است: آری، تئاتر باید بی‌توجه به نژاد و رنگ و جنس، مجلا و منظری برای گفت‌گو و مفاهمه میان انسان‌ها و در انداختن طرح‌هایی نو برای دست‌یابی به آرمان‌های مشترک بشری باشد. آموزه‌ی تئاتر امروز ما باید در افکندن چشم‌اندازی تازه برای نوزایی ایمان و اندیشه و تحقق جهانی عاری از جهل و خشونت باشد. جهانی که در آن روشنای آزادی، برابری و معنویت زمینه‌ی زیست به‌سامان و شرافت‌مندانه‌ی هر انسانی فراهم باشد. بی‌گمان می‌توان انتظار داشت در صحنه‌ی مقدس تئاتر و در پناه این هنر که هم‌سنگ و هم‌رنگ فرهنگ است، برکشیدن آدم خاکی به مرتبت افلاکی‌اش رقم بخورد.

مدیرکل اداره هنرهای نمایشی در پایان پیام خود به‌مناسبت روز جهانی تئاتر آورده است: اکنون در آغاز سال نو، این انتظار بدیهی است که سیاست‌گذاران و بودجه‌ریزان کشور، ظرفیت های کارآمد تئاتر و تاثیرگذاری این هنر اصیل در بهبود شاخصه‌های جامعه و رفع معضلات انسان معاصر را مد نظر قرار دهند. بی‌شک نقش اجتماعی این هنر در تحقق آرمان معنوی سال که همسایگی مردم و مسؤولان را مد نظر دارد، نقشی غیرقابل انکار است. لذا حضور عالمانه هنرمندان تئاتر و زمان آگاهی مدیران کلان فرهنگی و سیاسی ایجاب می کند که طرحی نو درافکنده شود تا در سایه این همدلی و همزبانی که متضمن بهره‌گیری از ظرفیت های متعالی هنر خواهد بود، گوشه‌ای از مصائب ممکن رفع شود و جرعه‌ای گوارا از امید و نوید در رگارگ جامعه به جوشش درآید. باشد که باز بینیم دیدار آشنا را… .