اشاره : «حسین حیدری» در ۱۵ ماه گذشته با ادبیاتی خاص در شورا سخن گفته و از جمله اعضای بی حاشیه ی شورای شهر اهواز در چهارمین دوره فعالیت است. حیدری که پیشتر مسوولیت های متعددی از جمله مدیرکلی امور شهری و شوراهای استانداری خوزستان را عهده دار بود، در این دوره سعی کرده است بجای ورود به مباحث حاشیه ای، در حوزه مسایل کارشناسی شهری، صاحب اثر باشد.

حضور فعال در تعیین خط مشی های شورا و تدوین و تصویب بودجه شورا، انتقاد از مشکلات و کمبودها و در عین حال، بیان نقط قوت عملکردها و استفاده از ادبیاتی مبتنی بر احترام و انصاف از جمله ویژگی های این عضو شورای شهر اهواز است.

حیدری در گفتگو با خبرنگار ما در عین حال که شورا را نمادی از دموکراسی و محلی برای تضارب آرا و نظرات مختلف و گاه متضاد می داند اما این دغدغه را هم دارد که اختلاف نظرها و سلیقه ها باعث لطمه زدن به وجهه و جایگاه شورا نشود. بر همین اساس هم او معتقد است که باید همه تلاش مان را بکار بگیریم که در پایان دوره چهارساله شورا، با اجرای پروژه های ماندگار و بزرگ در شهر، نام نیکی از این دوره شورا بر جای بگذاریم.

آنچه در ماه های گذشته از رفتار سیاسی و اجتماعی حسین حیدری در شورای چهارم اهواز دیده ایم، نگاهی مثبت را در افکار عمومی از وی بازتاب می دهد چرا که او سعی کرده در یک چارچوب منظم و قانونمند و بی حاشیه در عین فعالیت مستمر در شورا، گام بردارد و این از چشم شهروندان و موکلان او پنهان نخواهد ماند.

باهم گفتگوی  با این عضو شورای شهر را می خوانیم:

شوراهای شهر از جمله ارکان نظام ما هستند که ناشی از دموکراسی و مردم سالاری دینی در نظام سیاسی ماست. فلسفه وجودی تشکیل شوراها هم ریشه در آموزه های دینی ما دارد و بخش مهمی از بعد جمهوریت نظام ما را تشکیل می دهد. یعنی اتکای به آرای مردم و توجه به موازین اسلامی و دینی در کنار هم دو بع مهم نظام سیاسی ما را تشکیل می دهند. شوراها از سال۷۸ که فعالیت شان را در کشور ما شروع کردند بعنوان یک نهاد نوپا فراز و نشیب هایی را سپری کرده اند که البته طبیعی هم هست تا این نهاد با کسب تجربه و عبور از فراز و نشیب ها به یک بلوغ سیاسی و مدنی برسد. در سه دوره گذشته، شهر اهواز نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. از نظر قوانین هم در سالهای گذشته در چند مرحله در قانون شوراها اصلاحاتی انجام شد و برخی از مشکلات و ابهامات رفع گردید و به قانون فعلی رسیدیم که البته معتقدیم در قانون فعلی هم برخی ابهامات و اشکالات وجود دارد که باید اصلاح شود.

شورای اول اهواز شروع کار شوراها بود. در این دوره شورا شاه یک ثبات مدیریت نسبی بودیم و شهردار منتخب شورا حدود سه سال فرصت خدمت داشت. در دوره دوم، شورا از انسجام کاملی میان اعضا و همین طور بین شورا و شهردار منتخب برخوردار بود. در دوره سوم که مانند دوره های دیگر شورا، هم نقاط قوت و هم نقاط ضعفی داشت. اما در فضای کلی، موضوعات سیاسی و حاشیه ای بیشتر پررنگ بود. نهایتا چنین فضایی منجر به اختلافاتی در شورا شد و در مقطعی تعدادی از اعضا سلب عضویت شدند و در مقطعی جلسات شورا به حدنصاب نمی رسید که این باعث ایجاد اختلالاتی در امور شده بود و نهایتا شورا به انحلال رسید، با وجود انکه استاندار مدارای زیادی نشان داد و سعی می کرد مشکلات ایجاد شده با هزینه کمتر از انحلال، حل و فصل شود که البته ما هم از اینکه یک نهاد مدنی و مردمی ب اینجا برسد بسیار ناراحت و متاسفیم بودیم.

و لذا باید بگویم دوره های گذشته شورا دارای نقاط ضعف و قوت و فراز و نشیب هایی بوده است که همگی به کسب تجربه هایی در کار جمعی و شورایی منجر شده است.

در مقطعی هم که بدلیل انحلال، نبود شورا احساس می شد عملکرد شهردار وقت آقای کتانباف، انصافا عملکرد خوبی بود و دوره موفقی را ایشان در شهرداری پشت سر گذاشتند.

در این دوره با افزایش تعداد اعضای شورا مواجه شدیم. این افزایش تعداد هم محاسن و هم معایبی داشته است. قاعدتا به تناسب این افزایش تعداد، اختلاف نظر بیشتری را  شاهد هستیم، نظرات متفاوت و متعددی در مباحث شهری وجود دارد که در مقطع انتخابات هیات رئیسه و انتخاب شهردار شاهد آن بودیم. ولی بعد از انتخاب شهردار و هیات رییسه و استقرار کمیسیونها، فضای شورا، فضای خوبی بود و اختلاف بنیادی و اساسی  در موضوعات مهم شورا نداشتیم، مصوبات با نظرات کارشناسی در کمیسیونها بررسی می شد و…

فضای حاکم بر شورای چهارم را در یکسال گذشته بسیار مثبت ارزیابی می کنم، فضایی مبتنی بر صمیمیت و هماهنگی بود و در شورای چارم هم عزم ما بر این بود که در شهر اهواز بتوانیم پروژه های بزرگ و چشمگیری داشته باشیم که به یادگار بمانند.

استراتژی و خط مشی شورای چهارم مبتنی بر این بوده که در کنار مسایل خدماتی و فرهنگی و حمل و نقل و… نسبت به اجرای پروژه های ماندگار وقت بگذاریم و تاکید کنیم.

بودجه ی سال۹۲ را که ما دخالتی در آن نداشتیم، زمانی که ما فعالیت مان را شروع کردیم بودجه ۹۲ در حال اجرا بود. برای بودجه۹۳، خط مشی و استراتزی شورا را در جلساتی که با شهردار و مسوولین شهرداری داشتیم مورد تاکید قرار می دادیم که از آن جمله همین بحث اجرای پروژه های ماندگار و بزرگ بود و خواستیم شهرداری بگونه ای برنامه ریزی کند که هر سال،  سه چهار پروژه ماندگار در بودجه پیش بینی بشود و بر همین اساس هم بودجه تدوین و به شورا ارائه شد.

بر این اساس در یکسال گذشته شاهد هستید که تقاطع های غیرهمسطح، تعریض پل سوم، سراهای محله و مجموعه های ورزشی و… در بودجه پیش بینی شد.

البته لازم است بگویم شهر اهواز با توجه به عقب ماندگی های گذشته که ناشی از جنگ و مهاجرت و… بود نسبت به سایر کلانشهرها از قافله توسعه عقب افتاد که طبیعی بود بویژه با توجه به شرایطی که جنگ به ما تحمیل کرد و بعد از آن که ریسک سرمایه گذاری در استان بالا رفت و…

این باعث شده بود که توسعه ی چشمگیر عمرانی در شهر نداشته باشیم. این عقب ماندگی ها باید جبران بشود. هم دولت باید کمک کند و شهرداری برنامه ریزی و اهتمام داشته باشد.

برای همین فکر می کنم شورای چهارم وظیفه ی سنگین تری نسبت به قبل داشته است که توجه خاصی را به اجرای پروزه های عمران شهری و توسعه ای داشته باشیم و الان هم همین برنامه را داریم که تا پایان دوره ۴ساله بتوانیم ۱۰-۱۲ پروژه بزرگ و ماندگار مانند همین تقاطع های غیرهمسطح به بهره برداری برسانیم.

من حقیقتا عملکرد شهرداری و شورا در بخش عمرانی را مثبت و موفق می دانم ضمن اینکه در بخش های دیگر اشکالاتی داریم و باید بنشینیم با همفکری و هماهنگی و همدلی، در آن قسمت هایی که مشکل داریم برای رفع آنها تلاش کنیم. در بخش حمل و نقل، اتوبوس کم داریم، ناوگان حمل و نقل عمومی مان باید تقویت بشود، سرانه فضای سبز شهر با وجود رشد خوبی که در  دو سه سال گذشته ایجاد شد ولی باز هم به نسبت سرانه ای که باید در اهواز باشد کمبود داریم، در مسایل و سرانه های فرهنگی و ورزشی عقب هستیم و باید به استاندارد لازم برسد. در بخش احیای بافت های فرسوده و جمع آوری آب های سطحی باید برنامه ریزی و کار کنیم.

در بخش رفاهی و تفریحات واقعا نیاز داریم به یکی دو شهربازی مدرن و مناسب. مدتی قبل برای افتتاح شهر رویاها در اصفهان رفتیم که سرمایه گذار بخش خصوصی با مشارکت شهرداری یک مجموعه بسیار خوب و هیجانی را ایجاد کرده است. ما در این بخش نیاز داریم کار کنیم و انشالله در بودجه۹۴ این بخش را هم تقویت کنیم.

در قانون شوراها، پیش بینی شده که هرگاه عضوی یا چند تن از اعضا نسبت به عملکرد شهردار و زیرمجموعه انتقاد و پرسشی داشته باشند از طریق تذکر و در مرحله بعد اگر قانع نشدند از طریق طرح سوال، سوال شان را مطرح کنند و رییس شورا نیز مکلف است سوال را به شهردار ابلاغ کند و شهردار می بایست ظرف مدت مشخص در قانون حضور پیدا کند و پاسخ بدهد.

طرح سال از شهردار برای رفع ابهاماتی که یک یا چند عضو دارند حق قانونی اعضا هست و یک فرایند طبیعی است که در همه نهادهای پارلمانی بوجود می آید. این هم درست نیست که هر طرح سوالی الزاما مقدمه و به نیت  استیضاح است. درست است که از نظر قانونی و سلسله مراتب، مقدمه استیضاح بشمار می آید اما اینکه طرح سوال حتما با نیت و انگیزه استیضاح بوده است، درست نیست. چه بسا یک شهرداری، در طول دوره فعالیت اش چند بار مورد سوال قرار بگیرد اما استیضاح در میان نباشد.

در خصوص این جلسه اخیر هم که دوستان در خصوص طرح سوال شان با ما مشورتی نکرده بودند و سوال در خصوص یک پروژه ای بود که یک نقطه مثبتی در عملکرد شهردار و شورا بوده و افکار عمومی هم همین را می گوید و من جایی ندیدم کسی بگوید چرا برای تعریض پل اقدام کردید و به عکس، خیلی ها تشکر هم می کنند هم بخاطر اجرای پروژه و تعریض مناسب پل، هم رعایت زمانبندی هم اینکه در اجرای پروژه کمترین زحمت برای مردم ایجاد شد و پل مسدود نشد.

از هر جهت این پروژه، پروژه موفقی بوده و من خودم هم که رصد کرده ام نقطه ابهامی نداشته است و مراحل قانونی آن انجام شد.

 پروژه طبق قانون به سازمان عمران شهری واگذار شد و این سازمان هم مناقصه عمومی برگزار کرد و در نشریات منتشر شد و نهایتا برنده مناقصه شرکت دره ساز بوده که از پیمانکاران موفق و توانمند استان است و پروژه های خوبی مانند پل کابلی را اجرا کرده است.

 بر همین اساس طرح سوال در خصوص این پروژه یا موضوعا عمرانی نوعی بدسلقیگی بود و گرنه مشکلاتی دیگری هست در شهر که دوستان می توانستند روی آن انگشت بگذارند و حساسیت کمتری هم داشت. البته معتقد هم نیستم هر اشکال و ابهامی از طریق طرح سوال پیگیری شود.

می توان از طرق دیگر، شرکت در جلسات هماهنگی، کمیسیون ها، نطق ها و… هم مسایل را پیگیری کرد و جایی که این پیگیری ها و راهکارها  نتیجه نداد از اهرم نظارتی طرح سوال استفاده نمود.