انگیزه بخشی از مردم اهواز برای ساخت و ساز در مرکز شهر به گونه ای افزایش یافته که روند تخریب بناهای با ارزش به روبه رو به رشدی تبدیل شده است.

در این میان بخشی از بساز بفروشان نیز بدون چشم دوختن به بناهای تاریخی و با ارزش معماری نقش دیگری در توسعه شهر اهواز ایفا می کنند. اما هستند برخی دیگر  بساز بفروشانی که روزگاری پادو کفاشی و بزازی و نجاری و دیگر مشاغل بوده اند که بر حسب تلاش خود و یا خوردن تقی به توقی به نان و نوایی رسیده اند و شده اند سرمایه دار و حالا مثل هزارپایی به جان بناهای تاریخی افتاده اند و یکی پس از دیگری اقدام به تخریب این هویت و شناسنامه تاریخی می کنند.

واقعیت امر این است که در نتیجه این طمع عمده مسئولین چشم خود را در این خصوص بسته اند و روزگاری متوجه این سهل انگاری می شوند که باید با ذره بین به دنبال بناهای با ارزش معماری در این شهر باشند.

در ماهای گذشته درباره تخریب بناهای با ارزش معماری در شهر اهواز گفتیم و شنیدیم اما انگار که نه انگار استاندار، فرماندار، نمایندگان مجلس، شورای شهر و شهردار در این باره مطلبی شنیده اند. به گونه ای که یکی از دوستان یادآور شد “آقایان هرچه را که دلشان بخواهد می شنوند.”

ای کاش این مسئولین محترم گوش شان را بیشتر تیز کنند و به حافظه خود فشار بیاورند تا به مفهوم شعار مقام معظم رهبری که دقایقی پس از سال تحویل مطرح شد پی ببرند که سال ۱۳۹۳ را سال شعار فرهنگ و اقتصاد نامگذاری کردند. شعاری کلیدی که می تواند بخش عمده ای از مشکلات ما را بر طرف نماید.

از استاندار محترم که شخصیتی فرهنگی است واقعا انتظار می رود که حرف نهایی را در این حوزه مطرح کند و اجازه ندهد دلالان مثل خوره به جان بافت تاریخی اهواز بیفتند.

از فرماندار محترم اهواز که روزگاری در شوش هم فرماندار بوده و متوجه اهمیت میراث فرهنگی آن شهر بود تاکنون به یاد ندارم که در همه سال های حضور خود در اهواز درباره میراث فرهنگی این شهر لب به سخن در رسانه ها گشوده باشد.

شهرداری اهواز و شورای شهر اگر فرصت کنند و کمی هم دست از طمع خود بردارند و عمیق تر به اوضاع و احوال اهواز بپردازند و به فکر میراث فرهنگی این شهر باشند به خدا ضرر نخواهند کرد.

شهرداری اهواز از شهرداری قزوین، اصفهان، تهران، اردکان، یزد و حتی دزفول چی کم دارد که تاکنون به حوزه بهسازی و احیا بناهای تاریخی ورود جدی پیدا نکرده است.

وقتی به بودجه سازمان نوسازی و بهسازی دزفول نگاه می کنی متوجه می شوی که از اعتبار کمتری در حد آسفالت یک خیابان برخوردار است اما چگونه است که این سازمان سالی چند ساباط، خیابان، بنا و… را مرمت و یا احیا می کند.

 آیا این اقدام برای آنها توجیه اقتصادی ندارد و برای دلخوشی میراث دست به این کار می زنند که شهرداری وشورای شهر اهواز توان آن را ندارند.

برای استانی که داری شهرهای تاریخی منحصر به فرد دارد و تاریخ آن را آگاهان مورد تعظیم قرار می دهند متاسفم که بناهای بی هویت و بی ریشه در آن ساخته می شود و الگوبرداری از معماری غربی می شود.

از دستگاه قضایی استان خوزستان و مدعی العموم انتظار می رود که با آگاهی بیشتری با مخربان میراث فرهنگی برخورد کند و این موضوع را هم مورد توجه قرار دهد. اگر میراث فرهنگی یتیم و ذلیل است آن دستگاه به عنوان یک نهاد قدرتمند دستگیر نیروی ضعیف باشد نه اینکه مدام تو سری به آن بزند.

از اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری خوزستان و کشور درخواست می شود که با نگاهی به شعار سال ۱۳۹۳ و بر حسب ماموریت ها و وظایفی که دارد نقش تعیین کننده تری از خود نشان دهد.

 این اداره کل باید با تعیین اولویت هایی در سطح استان و به صورت شهر به شهر و همچنین ترغیب هرچه بیشتر سرمایه داران به سرمایه گذاری در بناهای تاریخی و نه تخریب آن به بخشی از وطیفه خود عمل کند.

اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری خوزستان به هیچ وجه نباید به خود اجازه دهد که در مقابل تک تک بناهای تاریخی خوزستان و به خصوص اهواز سکوت کند و چشمش را ببندد. مدیران دیروز چشم شان را در مقابل تخریب بالکن روبروی بیمارستان امام اهواز بستند و هیچ نگفتند ولی امروز نباید اجازه دهند که مالک سرای عجم به هر قیمتی دست به تخریب بنای تاریخی این شهر به واسطه داشتن پول بیشتر بزند.

من از مدیر کل میراث فرهنگی خوزستان و معاونان و کارشناسان زحمتکش آن که واقعا در ماههای گذشته ثابت کرده اند که به میراث فرهنگی اعتقاد دارند و در چند مورد تلاش پیگیرانه ای داشته اند درخواست می کنم که بی هیچ مصلحت اندیشی، سرسختانه در مقابل مخربین آثار تاریخی قرار بگیرند و اجازه ندهند که آن افراد فقط به فکر درآمد بیشتر با هدف انباشت کردن پول بیشتر باشند.

از دستگاه اطلاعات و امنیت درخواست دارم که در این زمینه ورود کند و تا دیر نشده و اهواز خالی از هویت فرهنگی و تاریخی نشده اجازه ندهد که دشمنان قسم خورده، اهواز را شهری بی هویت و تاریخ فرض کنند. از این دستگاه درخواست می شود قبل از اینکه موضوع امنیتی شود هشدارهای لازم را مطرح کند تا سودجویان نیز به اهداف خود نرسند که مدام با ذکر مصیبت خواندن اهواز را خالی از بومیان کنند تا مهاجرین عرصه جولان پیدا کنند.

در اهواز هستند افراد دیگری که با پول خود دارند تاریخ فروشی می کنند. بعد صدایشان بلند است چون ما پول داریم و سند داریم هر کاری هم دوست داریم انجام می دهیم. آیا واقعا میراث فرهنگی یک کشور اینقدر بی ارزش است که با پول قابل معامله و بعد هم قابل تخریب است.

دولت و حاکمیت چطور و به چه حقی اجازه می دهد یک فرد سرمایه دار در خیابان های شهر دوره بیفتد و اقدام به خرید بناهای با ارزش تاریخی کند و بعد از ثبت ملی آثار را خارج کند و بعد هم تخریب کند و تلویزیون به ظاهر رسانه ملی با افتخار از او به عنوان یک فرد معتمد نام ببرد و او را به دلیل انجام یک اقدام دیگر که فقط برای گرفتن امتیاز انجام داده است برجسته کند. وای بر رسانه ملی خوزستان که حماقت های آن اصلا قابل دفاع نیست.

متاسفانه در سال های اخیر یک کژراهه ی خطرناک به وجود آمده و افرادی که هیچ عرق ملی و شرافت میهنی ندارند با شکایت به دیوان عدالت اداری یک بنای تاریخی ارزشمند را از لیست آثار تاریخی ثبت شده خارج و آن را نابود می سازند.

باور کنید هیچ کشور عاقلی با میراث فرهنگی خود اینگونه رفتار نمی کند که ما رفتار می کنیم. درسته و قبول داریم که این بناها ملک شخصی افراد است اما روی سخن ما با مسئولین این است که راهکار برای حفظ بناهایی که مردم در آن زندگی و یا کار می کنند وجود دارد.

در کشورهای دیگر دنیا چنین راه فراری برای زرپرستان بی وطن وجود ندارد. ما در برابر نسل های آینده شرمسار خواهیم بود اگر در برابر این تخریب ها که نابودی تمدن و هویت ملی – اسلامی ماست خاموش باشیم. لازم است هر چه زودتر دولت با تنظیم لایحه و یا مجلس با تنظیم طرح و تصویب آن راه تخریب اثار تاریخی را ببندند.

علاقمندان به میراث فرهنگی و فعالان هم می توانند با نوشتن طومارو ارائه پیشنهاد به منظور جلوگیری از تخریب آثار تاریخی نامی ماندگار از خود به یادگار بگذارند.