موشک‌های ایرانی حزب‌الله سودای گازی اسرائیل را در دریا دفن می‌کند + فیلم و عکس
حفظ امنیت میادین گاز آنقدر برای صهیونیستها مهم است که وزارت جنگ این رژیم، برای مقابله با تهدیدات، سالانه ۶۲۰ میلیون دلار جهت استقرار سامانه‌های دفاعی در اطراف سکوهای گازی اختصاص داده است.
۲۳ تیر ۱۳۸۵؛ «جنگ»، سومین روز خود را پشت سر می‌گذاشت. شناورهای دشمن از عمق دریا، منازل، زیرساختها و اماکن عمومی شهرها را زیر آتش داشتند و کشتار مردم بی‌دفاع، عواطف عمومی را به شدت جریحه‌دار کرده بود.
«فرمانده» روی خط برنامه زنده تلویزیونی آمده و وعده انتقام می‌دهد؛ انتقامی که تنها چند دقیقه بعد جامه عمل پوشید.
سید حسن نصرالله در گفتگو با تلویزیون «المنار»، خطاب به صهیونیستها می‌گوید که به زودی می‌فهمند چه احمق‌هایی بر آنها حکومت می‌کنند.
او در آخر مصاحبه، برای اینکه نشان دهد این گفتگو «مستقیم» است و از قبل ضبط نشده، سخنان خود را اینگونه به پایان می‌برد: «اتفاقات غیر منتظره‌ای که قولش را داده بودم از الان آغاز می‌شود. همین حالا یک ناوچه اسراییلی که در آب های مقابل بندر صور مستقر شده بود و اماکن و ابنیه و زیرساخت‌های حیاتی لبنان را هدف قرار می‌داد، توسط مجاهدان حزب‌الله هدف قرار گرفته و با سرنشینان خود در حال سوختن است و این تازه اول کار است و اتفاقات غیر منتظره بعدی در راه است.»
همزمان با ادای این جملات، شبکه «المنار» تصاویر مربوط به سوختن ناوچه اسراییلی را به طور زنده پخش کرد و تقریبا همه تلویزیون‌های شناخته شده دنیا که در حال پخش زنده صحبت‌های نصرالله بودند، این تصاویر را به سراسر دنیا مخابره کردند.
کلیپ شبیه‌سازی شده حزب‌الله از زدن ناوچه ساعر
چند دقیقه بعد، تلویزیون دولتی اسراییل به نقل از ستاد ارتش این رژیم، خبر اصابت ناوچه نیروی دریایی را تایید کرد؛ حادثه‌ای که از سال ۱۹۶۷ میلادی (۱۳۴۷شمسی) بی سابقه بود.
در واقع می‌توان گفت که ارتش اسرائیل در حدود ۴۰ سال بدون هیچ مزاحمی در آب‌های مدیترانه جولان می‌داد.
اگرچه تاکنون کمتر در خصوص توانمندی‌های دریایی حزب الله لبنان سخن گفته شده و شاید این بخش زیر سایه توان موشک‌های زمین به زمین و قدرت پهپادی این گروه قرار گرفته، ولی از بهت و حیرت فرماندهان نیروی دریایی رژیم صهیونیستی و نیز شگفتی کارشناسان نظامی از این از توانمندی آشکار نشده حزب‌الله لبنان می‌توان به اهمیت و سطح بالای آن پی برد.
* ناوچه ساعر
اوایل دهه ۱۹۸۰م. نیروی دریایی ارتش اسراییل قراردادی را با بخش کشتی سازی شرکت امریکایی «نورثروپ گرومن» برای ساخت ۳ فروند ناوچه کلاس «ساعر۵» منعقد کرد.
۲ شناور در سال ۱۹۹۳ و یکی در سال ۱۹۹۴ تحویل ارتش اسرائیل شدند. سیستم‌های نظامی و رزمی هم توسط کمپانی‌های صنایع هوایی اسراییل و سیستم‌های مخابراتی توسط کمپانی تادیران بر روی ناو مذکور نصب شدند.
ناوچه کلاس ساعر
سامانه‌های الکترونیکی و کنترل آتش که بر روی ناوچه نصب شده‌اند، قابلیت شبیه‌سازی حرارتی اجسام تا کوچکترین سایزها را امکان‌پذیر می‌سازند.
البته در سال ۲۰۰۳ شرکت طرف قرارداد ملزم به ارتقای این سیستم و افزایش مقدار حساسیت گرمایی آن شد.
همچنین ناوچه‌های ساعر به دوربین‌های تلویزیونی و مسافت‌یاب‌های لیزری متعدد مجهز هستند.
بر روی این ناوچه‌ها سیستم‌های فریب دهنده اژدر، ساخت شرکت آمریکایی سنسایتک نصب شده که به همراه ۳ پرتاب کننده چف در عقب کشتی، باعث منحرف شدن اژدر یا موشک متخاصم می‌شوند.
«ساعر۵» فضای لازم برای نشست و برخاست بالگرد را داراست و برای جنگ ضد زیردریایی نیز کاربرد دارد.
پهلوگیری ناوچه ساعر در یکی از بنادر رژیم صهیونیستی
اژدرهای هدایت راداری مارک۴۶ با بُرد ۲۴ کیلومتر، موشک‌های ضدهوایی «باراک» با بُرد ۱۰ کیلومتر، موشک ضد کشتی مشهور «هارپون» امریکایی و «گابریل» و یک توپ دریایی ۷۶ میلیمتری از جمله تسلیحات مدرن ساعر۵ به شمار می‌آیند.
| طول | عرض | بیشینه سرعت | آبخور ناو | برد | تعداد خدمه |
| ۸۵.۶ متر | ۱۰.۳۹ متر | ۳۳ گره دریایی | ۳.۱۷ متر | ۷۴۰۰ کیلومتر | ۶۱ نفر |
اگرچه بحث درباره نحوه انهدام این ناوچه پیشرفته توسط حزب‌الله هنوز هم بعد از گذشت چند سال ادامه دارد، اما بیشترین نامی که در این خصوص مطرح شد، موشک کروز دریایی ایرانی با نام «کوثر» بود.
* مشخصات کوثر
موشک کروز کوتاه‌بُرد «کوثر» یک موشک رادارگریز دریایی با سیستم کنترل آتش پیشرفته است که می‌تواند با اختلالات الکترونیک دشمن مقابله کند.
این موشک دارای ۲ نوع «راداری» و «تلویزیونی» است که نوع تلویزیونی آن قابل ردیابی نیست.
موشک کوثر با قابیلت اصلاح اتوماتیک مسیر شلیک و انتخاب اتوماتیک هدف بعدی ساخته شده به این معنی که در صورت از دسترس خارج شدن هدف اول، خودش هدف دوم را انتخاب می‌کند.
حزب‌الله که ۱۴ سال پیش به دلیل عدم برخورداری از تسلیحات پیشرفته رزمی، جنوب لبنان را با تکیه بر توان محدود نظامی و جانفشانی نیروهای شهادت طلب خود بعد از ۱۸ سال از اشغال صهیونیستها آزاد کرد، این روزها به یکی از خطرناکترین دشمنان رژیم صهیونیستی تبدیل شده و در خلال جنگ ۳۳روزه نیز گوشه‌هایی از توان خود را خصوصا در حوزه موشکی به نمایش گذاشت.
گروه امنیتی دفاعی خبرگزاری فارس طی روزهای گذشته، با انتشار گزارشی در خصوص یکی از توانمندی‌های موشکی مقاومت یعنی در اختیار داشتن موشک نقطه‌زن و ۳۰۰ کیلومتری «کلاس فاتح»، به بیان اهمیت این موشک استراتژیک برای حزب‌الله پرداخت و در این گزارش به برخی احتمالات قوی در این‌باره اشاره خواهد کرد.
همانطور که در گزارش قبلی -بنا بر سخنان سردار سید مجید موسوی جانشین فرمانده نیروی هوافضای سپاه- گفته شد، امروز موشک‌های «کلاس فاتح» در زرادخانه‌های حزب‌ا‌الله لبنان قرار دارد که این موشک می‌تواند مراکز حساسی در سرزمین‌های اشغالی نظیر پایگاههای هوایی، محل تجمعات نظامی و حتی نیروگاههای اتمی این رژیم را با خطر نابودی مواجه کند.
اما وقتی گفته می‌شود «موشک‌های کلاس فاتح» در اختیار حزب‌الله قرار دارد، باید به دیگر اعضای این خانواده نیز توجه ویژه کرد.
در همان گزارش اشاره شد که موشک «خلیج فارس» به عنوان مدل دریایی موشک‌های کلاس فاتح می‌تواند اهداف شناوری متحرک را در دریاها در فاصله مناسبی زیر آتش سنگین بگیرد.
* موشک خلیج فارس
این موشک در بهمن ماه ۱۳۸۹ توسط نیروی هوافضای سپاه با موفقیت آزمایش شد تا «خلیج فارس» به عنوان اولین موشک بالستیک مافوق صوت ایرانی علیه اهداف دریایی نام بگیرد.
رسم بر این است که برای مقابله با اهداف دریایی نظیر رزم‌ناوها و شناورهای سنگین، موشک‌های کروز به کار گرفته شوند (مانند هدف قرار دادن ناوچه ساعر در جنگ ۳۳روزه) اما این نوع از موشک، چالش‌های خاص خود را دارد که از جمله آن می‌توان به سرعت پایین موشک اشاره کرد که احتمال هدف قرار گرفتن آن را پیش از اصابت به هدف افزایش می‌دهد.
لحظه شلیک موشک خلیج فارس
موشک «خلیج فارس» با شعاع بُرد عملیاتی ۳۰۰ کیلومتر به صورت هدایت ترکیبی عمل می‌کند به طوری که جستجوگر آن در فاز نهایی بر روی هدف قفل کرده و در این حالت، شناور دشمن هیچ راه گریزی از اصابت آن که کلاهکی با حدود ۴۵۰ کیلوگرم مواد منفجره دارد، نخواهد داشت.
سوخت موشک خلیج فارس، جامد است و این موشک توسط مرکز تحقیقاتی نیروی هوافضای سپاه طراحی و توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تولید شده و یکی از شاهکارهای سردار شهید حسن طهرانی‌مقدم به حساب می‌آید.
خلیج‌فارس در حقیقت نسل جدیدی از موشک فاتح ۱۱۰ محسوب می‌شد اما با توجه به شکل طراحی دماغه این موشک می‌توان به تفاوت بین «خلیج فارس» و «فاتح» پی برد.
| بُرد | طول | وزن مسلح | وزن سرجنگی | نوع سوخت | قُطر |
| ۳۰۰ کیلومتر | ۸.۹ متر | ۳۷۳۰ کیلوگرم | ۴۵۰ کیلوگرم | جامد | ۶۸ سانتیمتر |
به نظر می‌رسد موشک خلیج فارس در نوک کلاهک خود از یک سامانه الکترواپتیک پیشرفته برای کشف اهداف در هنگام بازگشت به جو بهره می‌برد که این امکان را به موشک می‌دهد تا در زمان حمله، مستقل بوده و خود اقدام به کشف هدف کرده و خود را به سمت هدف هدایت کند.
فیلم شلیک و اصابت موشک دریایی خلیج فارس
نمایش استقرار این موشک بر روی لانچرهای متحرک و ۳تایی، گویای این مطلب است که می‌توان در آنِ واحد، موشک‌های بیشتری را از یک نقطه به سمت اهداف دریایی شلیک کرد و متحرک بودن آن نیز احتمال مورد اصابت قرار گرفتن سامانه را بسیار پایین می‌آورد.
یکی دیگر از دستاوردهای مهمی که در اردیبهشت سال جاری در جریان بازدید رهبر معظم انقلاب از دستاوردهای جدید نیروی هوافضای سپاه برای اولین بار به نمایش درآمد، موشک‌های بالستیک ضدرادار و ضدکشتی «هرمز» بود.
* آشنایی با موشک‌های هرمز ۱ و۲
موشک‌های هرمز ۱ و ۲ را با توجه به شباهت زیادشان به موشک «کلاس فاتح» می‌توان امتداد بهینه شده و ارتقا یافته همین خانواده دانست.
به گفته سردار امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه، بُرد موشک هرمز ۱ در حدود ۳۰۰ کیلومتر بوده و سرعت موشک هرمز ۲ نیز بین ۴ الی ۵ برابر سرعت صوت است.
موشک هرمز۱ (ضدرادار) بر خلاف موشکی مثل خلیج فارس که از هدایت اپتیکی بهره می‌برد و یا موشک فاتح ۱۱۰ که از یک سامانه دقیق هدایتی استفاده می‌کند، از جستجوگرهای امواج راداری بهره برده و به منبع انتشار آنها حمله می‌کند.
وزن سرجنگی این موشک به طور رسمی اعلام نشده است اما با توجه به شباهت آن به خانواده موشک‌های فاتح ۱۱۰ و همچنین موشک خلیج فارس، می‌توان وزن سرجنگی این موشک را بین ۴۵۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم تخمین زد.
در تصاویر منتشر شده از رزمایش این موشک، مشخص شد که هرمز ۱ توانسته است کانتینری به طول تنها ۶ متر را که راداری بر روی آن نصب شده بود، منهدم کند که دقت و عملکرد فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شود.
سردار حاجی‌زاده در این‌باره می‌گوید: «هرمز۱ می‌تواند رادارهای روی ناو هواپیمابر یا یک سایت پاتریوت در خشکی و یا یک سایت راداری جستجوگر را منهدم کند.»
فیلم استقرار، شلیک و اصابت موشک هرمز
نکته دیگر در مورد سامانه موشکی «هرمز» (که کابوسی برای سپر دفاع موشکی اسرائیل خواهد بود) بحث تحرک بالای این سامانه است که بر روی یک پرتابگر با تحرک بالا قرار دارد.
شلیک این موشک به همراه «خلیج فارس» می‌تواند برای هر دشمنی در سطح دریا یک کابوس واقعی باشد زیرا حالا دشمن با ۲ نوع موشک فوق‌العاده سریع رو به رو است که از ۲ سیستم هدایتی کاملا متفاوت بهره برده و مقابله با هر کدام از آنها، مشکلات خاص خود را دارد.
* سودای گازی اسرائیل در مدیترانه دفن می‌شود
از جولان نظامی اسرائیل در مدیترانه که بگذریم، رژیم صهیونیستی با جمعیتی بالغ بر ۸ میلیون نفر (تا مارس ۲۰۱۳) نیازی مبرمی به انرژی‌های مختلف ازجمله «گاز» دارد.
با کشف ۲ میدان گازی مهم در مدیترانه طی سالهای اخیر، سردمداران رژیم صهیونیستی که بیشترین میزان نیاز خود در این حوزه را از طرق واردات تامین می‌کنند، حالا نه تنها به روزهای بی‌نیازی، بلکه به فکر صادرات گاز هم افتاده‌اند.
منابع گاز طبیعی مورد ادعا و تحت کنترل رژیم صهیونیستی در دریای مدیترانه، در فضایی به مساحت ۴۴ هزار کیلومتر مربع پراکنده شده است که این محدوده از منطقه «رأس الناقوره» در نزدیکی مرزهای لبنان در شمال اراضی اشغالی آغاز شده و تا سواحل «عسقلان» (اشکلون) در مرزهای شمالی نوار غزه در جنوب امتداد می‌یابد.
مساحت این منطقه ۲ برابر بیشتر از مساحت اراضی اشغالی ۱۹۴۸ است.
در ادامه، مروری کوتاه خواهیم داشت بر منابع گازی این رژیم در مدیترانه به ویژه ۲ میدان گازی «تامار» و «لویاتان»؛ میادینی که اهداف مناسبی برای موشک‌های دریایی کلاس فاتح حزب‌الله خواهند بود.
* میدان گازی «تامار»
رژیم صهیونیستی درسال ۲۰۰۹ میدان گازی جدیدی را با نام «تامار» در فاصله ۸۰ کیلومتری شهر بندری «حیفا» در دریای مدیترانه کشف کرد.
این میدان پس از ۴ سال عملیات حفاری، در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۱۳ (۱۰ فروردین ۱۳۹۲) به بهره‌برداری رسید و گاز طبیعی آن با استفاده از خط لوله‌ای ۸۰ کیلومتری، به «بندر اشدود» انتقال یافت.
میزان گاز طبیعی این میدان، ۲۵۰ میلیارد متر مکعب تخمین زده شده است که اگرچه در مقیاس بین‌المللی، رقم چندانی محسوب نمی‌شود و برای نمونه تنها قابل مقایسه با مصرف ۲ سال و نیم کشور آلمان است، اما در صورت ثابت ماندن میزان گاز مصرفی اراضی اشغالی طی سالهای آینده، ذخیره ۲۵۰ میلیاردی این میدان، قادر به تامین گاز مصرفی فلسطین اشغالی تا سال ۲۰۲۰ خواهد بود.
آغاز استخراج گاز از این میدان آنقدر برای صهیونیستها خوشحال‌کننده بود که «سیلوان شالوم» وزیر انرژی و آب اسرائیل روز بهره‌برداری از این میدان گازی را «روز استقلال انرژی» اعلام کرد و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی هم این روز را «روزی مهم برای اقتصاد اسرائیل» دانست.
* میدان گازی «لویاتان»
در سال ۲۰۱۱ یک میدان گازی جدید دیگر با نام «لویاتان» در عمق ۵ هزار متری دریای مدیترانه کشف شد.
این میدان در ۱۳۰ کیلومتری بندر حیفا در دریای مدیترانه واقع بوده و حجم ذخایر آن ابتدا ۴۵۰ میلیارد متر مکعب و اخیرا حدود ۵۱۰ میلیارد مترمکعب اعلام شده و پیش‌بینی می‌شود اسرائیل بخشی از ظرفیت میدان گازی «لویاتان» را به صادرات اختصاص دهد.
موقعیت ۲ میدان گازی «تامار» و «لویاتان» در دریای مدیترانه
البته بخش اعظم خوشحالی صهیونیستها از به راه افتادن این منبع گازی، بخاطر نگرانی آنها از احتمال قطع جریان گاز از مصر به فلسطین اشغالی است. چراکه از زمان انقلاب مصر تاکنون، خطوط لوله انتقال گاز به فلسطین اشغالی چند بار منفجر شده است.
طبق برآورد اولیه کارشناسان کنسرن آمریکایی «نوبل انرژی» و شرکت اسرائیلی «دلک انرژی»، ارزش مواد خامی که در این میدان گازی نهفته است، بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود و به گفته «گیدئون تادمور» (رئیس شرکت اسرائیلی «دلک انرژی»)، این بزرگترین میدان گازی کشف شده در دهه گذشته در سراسر جهان است.
او معتقد است که این رویداد می‌تواند بنیادی برای معاملات آینده و صادرات گاز از اسرائیل به اروپا و آسیا باشد.
علاوه بر این دو میدان گازی مهم که یکی به بهره‌برداری رسیده (تامار) و دیگری در مراحل نهایی خود به سر می‌برد (لویاتان)، میادین گاز دیگری مانند میدان گازی «ماری B» و یا «دالیت» نیز وجود دارند که البته نسبت به میادین دیگر، کوچکتر بوده و مثلا حجم تولید میدان گازی «ماری B» -که رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۰۰ میلادی نخستین استخراج گاز خود از حوزه دریای مدیترانه در این میدان آغاز کرد- در سال ۲۰۱۲ کاهش یافته و ذخایر آن روبه اتمام است.
* حفاظت میادین گازی از آسمان و دریا
حفظ امنیت این میادین آنقدر برای صهیونیستها مهم است که وزارت جنگ اسرائیل، برای مقابله با تهدیدات، سالانه بودجه ۳ میلیارد شیکلی (معادل ۶۲۰ میلیون دلار) را در جهت استقرار سامانه دفاعی موسوم به «سپر» در اطراف سکوهای گازی اختصاص داده است.
به گفته منابع صهیونیستی، تل آویو در چارچوب استقرار هرچه بیشتر نیروهای نظامی در مناطق گازی فوق، ۴ فروند کشتی جنگی جدید مجهز به رادارهای بسیار پیشرفته و سامانه ضدموشکی سطح به هوا، از نوع «باراک» را نیز به خدمت گرفته است؛ تجهیزاتی که با استقرار شماری از هواپیماهای بدون سرنشین و قایق‌های تندرو تکمیل خواهند شد.
رزمایش دریایی اسرائیل برای حراست از میادین گازی
با این حال حتی برخی از صاحبنظران صهیونیست بر این عقیده‌اند که علی‌رغم افزایش تمهیدات نظامی در اطراف میادین مذکور، نمی‌توان از منافع اسرائیل در برابر حملات دشمنان محافظت کرد.
سرتیپ «گیورا آیلند» پژوهشگر «دانشکده امنیت ملی اسرائیل» در مصاحبه با کانال ۲ تلویزیون اسرائیل گفته است: «حزب‌الله همواره درصدد ضربه زدن به تأسیسات گازی اسرائیل در دریاست.»
با این تفاسیر وقتی ۸ سال قبل، حزب‌الله لبنان تنها با یک فروند موشک کروز دریایی بُرد کوتاه توانست ناوچه مدرن و پیشرفته اسرائیل را در مدیترانه هدف قرار دهد، تجهیز مقاومت به موشک‌هایی نظیر «خلیج فارس» و «هرمز» (که هر دو از خانواده موشک‌های کلاس فاتح هستند) چه بلایی بر سر ناوگان دریایی و سپرهای دفاع موشکی و منابع عظیم گازی صهیونیستها خواهد آورد.