طی روزهای گذشته خبری در تلکس خبرگزاری مجلس قرار گرفت که چندان مورد توجه رسانه ها قرار نگرفت خبری که در صورت وقوع می تواند خوزستان را در کانون اخبار رسانه های داخلی و خارجی قرار دهد.

ماجرا از این قرار است که پس از ۳۵سال اولین هیات پارلمانی ایران به فرانسه سفر کرده است و در این سفر مباحث مختلفی را بر سر میز مذاکره با فرانسوی ها مطرح می کند که از جمله مهمترین آن ها پیگیری توافقنامه ایران-فرانسه برای احداث نیروگاه اتمی دارخوین در ۵۰ کیلومتری شهرستان اهواز می باشد.

توافقنامه ای که در دهه ۵۰ توسط سازمان انرژی اتمی ایران(در آن ایام وزارت دارایی وظیفه عقد قرار داد را برعهده داشت) با فرانسوی ها امضاء شد و پس از انقلاب به دلیل سیاست های خصمانه فرانسه برعلیه جمهوری اسلامی ایران هیچوقت اجرایی نشد.

هرچند که شاه برای جلب نظر فرانسوی ها حاضر به پرداخت ۱میلیارد دلار برای شریک شدن در سهام شرکت “سوفیدیف” به بهانه خرید سوخت نیروگاه های اتمی نیز شده بود ولی بیش از ۳۵سال است که خبری از اجرای توافقنامه توسط فرانسوی ها نیست.

دکترسحابی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی در دهه پنجاه از دلایل انتخاب منطقه دارخوین برای احداث نیروگاه اتمی می گوید: “ما در آن دوران، علاوه بر استخدام یک متخصص فرانسوی برای بررسی جاده‌های کشور، توسط چند شرکت ایرانی که برای همین کار ایجاد کرده بودیم، بررسی‌های گسترده‌ای برای مکان‌یابی ساخت نیروگاه‌ها انجام دادیم و در ‌‌نهایت، مسیری از آبادان به سمت شمال، اصفهان، اراک و آذربایجان در نظر گرفته شد که در این مسیر، می‌توانستیم ۱۰ محل برای ساخت نیروگاه پیدا کنیم.

بوشهر به سبب قرار گرفتن در کنار دریا، امکان انتقال تجهیزات فراهم بود و در طرح اولیه هم تغییراتی داده شد که مقاومت نیروگاه در مقابل زلزله افزایش یابددارخوین هم که برای ساخت ۲ واحد نیروگاه ۹۰۰ مگاواتی در نظر گرفته شده بود، در کنار رود کارون قرار داشت “.

حالا حسینی عضو کمیسیون امنیتی ملی مجلس شورای اسلامی قرارداد فرانسه با ایران در سال ۵۴ مبنی بر احداث یک نیروگاه هسته‌ای در خوزستان را از موضوعات مطروحه توسط طرف ایرانی در سفر هیات پارلمانی اعلام می کند.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی می گوید: پیشنهاد داده‌ایم فرانسه به این قرارداد پایبند باشد و برای انجام این قرارداد وارد عمل شود.

حال باید منتظر ماند آیا فرانسوی ها همانند ۳۵سال گذشته بی تفاوت از کنار این موضوع خواهند گذشت یا مانند روس ها برای احداث نیروگاه جانمان را بر لبمان می رسانند یا پس از خوردن به درب های بسته به سراغ دانشمندان هسته ای کشورمان که بخشی از آن ها به دلیل موفقیت های متعدد کنار گذاشته شدند می رویم.