هرچند محمدرضا داورزنی در اجلاس روز جمعه تعهد داد، ماجرای حضور زنان در ورزشگاه‌ها را حل می‌کند، هنوز فدراسیون جهانی والیبال (FIVB) روی حرفش ایستاده که باید مشکل حضور زنان در ورزشگاه‌ها حل شود، وگرنه شاید والیبال ایران هزینه‌های گزافی بپردازد.

ماجرای حضور زنان در ورزشگاه‌های والیبال و بسکتبال، از آن دست موضوعاتی است که هنوز هیچ رویه مشخصی برای آن نیست و بیشتر از قانون، این حساسیت‌های موجود در خصوص حضور زنان است که برای آن  مرز تعیین می‌کند.

بنا بر این گزارش، تا همین سال ۹۱ زنان ایرانی اجازه حضور در ورزشگاه‌های والیبال و بسکتبال را داشتند و جو سالم‌تر این ورزشگاه‌ها نسبت به ورزشگاه‌های فوتبال، این امیدواری را ایجاد کرده بود که زنان به ‌عنوان بخشی از جامعه، اجازه حضور در مسابقاتی از این دست را داشته باشند.

اما شکوفایی والیبال ایران در دو سال اخیر و درخشش خیره‌کننده آن، موجب شد تا  یکباره حضور زنان در ورزشگاه‌ها ممنوع شود تا حساسیت‌های داخلی برانگیخته نشود.

در این باره باید گفت، هرچند در سال گذشته، این ماجرا تنها مورد توجه رسانه‌های داخلی بود، تلاش‌های زنان در لیگ جهانی ۲۰۱۴  برای حضور در ورزشگاه‌ها، موجب شد تا این مسأله ابعاد جهانی به خود بگیرد و سرانجام واکنش فدراسیون جهانی والیبال را در پی داشته باشد.

این گزارش می افزاید، پیش از این، فدراسیون والیبال با اجازه دادن به زنان خارجی در کنار خبرنگاران زن و عوامل اجرایی زن در کنار زمین، تلاش می‌کرد حداقل استانداردها را برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها ایجاد کند؛ اما اکنون که ماجرا ابعاد رسانه‌ای فراوان داخلی و خارجی به خود گرفته، دیگر نمی‌توان با این ترفندها، میزبانی را حفظ کرد؛ هرچند همین ترفند نیز با اعتراض ناظر لیگ جهانی در نخستین میزبانی ایران همراه بود و ناظر بازی ایران و برزیل به میزبانی ایران نمره منفی داد!

برای همین هم محمدرضا داورزنی، یک روز زودتر از اجلاس جهانی راهی فلورانس شد تا در این فاصله و در نشست‌های مختلف با دکتر گراسا، رئیس و الکساندار بوریچیچ، نایب‌رئیس فدراسیون جهانی، موفق شد دیدگاه FIVB را نسبت به این موضوع تلطیف‌ کرده و نظر دیگر مسئولان را برای تعامل با قوانین جمهوری‌اسلامی ایران جلب کند.

این گزارش در ادامه یادآور می شود، سرانجام با رایزنی‌های انجام‌شده، این بحث از دستور اصلی اجلاس لیگ جهانی خارج و حضور ایران در دسته اول (گروه دو) لیگ جهانی ۲۰۱۵ مشروط به همکاری دولت ایران و ارایه تعهد در موضوع مورد بحث شد. بنابراین، مقرر شد فدراسیون جهانی والیبال، کتبا نامه‌ای به ایران بفرستد و با توجه به درخواست هزاران زن ایرانی از فدراسیون جهانی والیبال برای حضور در سالن مسابقات، از دولت و فدراسیون والیبال ایران، رسما درخواست حل این موضوع را کند.

اما ماجرای حفظ میزبانی تیم ملی در رقابت‌های لیگ جهانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، وقتی بدانیم ایران در لیگ جهانی ۲۰۱۴ رتبه برتر تعداد تماشاگران را به دست آورده و به یاری همین شور و اشتیاق ملی، نامزد میزبانی دور نهایی لیگ جهانی ۲۰۱۵ هم شده است و اگر استانداردهای لازم را داشته باشد، می‌تواند به سادگی میزبانی را به دست آورد و از هم اکنون جزو شش تیم برتر سال بعد لیگ جهانی باشد.

ناگفته نماند که با در نظر گرفتن این رویدادها و حضور والیبال ایران در سطح نخست لیگ جهانی، خیلی بد خواهد شد که درخشش والیبال ایران به علت چنین مسأله‌ای ـ که تا یکی، دو سال پیش هم مشکلی به شمار نمی‌آمده ـ زیر سایه برود.

اکنون فدراسیون والیبال، توپ را به زمین دولتی فرستاده که معاون امور زنانش از حامیان جدی حضور بانوان در ورزشگاه‌هاست و چندی پیش، رئیس دولتش، کارگروهی برای بررسی وضعیت حضور بانوان در ورزشگاه‌ها تشکیل داده است؛ باید دید این گره با چه تدبیری باز خواهد شد!