هورنیوز – این بخشی از بیانات رهبر حکیم انقلاب در دیدار با اعضای دولت مردمی در آغاز هفته دولت است که خطاب به دولت سیزدهم مطرح کردند: «من یک توصیه‌ای به همه مسئولان در دوره‌های مختلف داشتم، به شما هم عرض می‌کنم این توصیه را، زمان شتابان می‌گذرد. این چهار سال زود تمام می‌شود و لذا از هر ساعتی، از هر فرصتی استفاده کنید. نگذارید این وقتی که متعلق به مردم و متعلق به اسلام هست، تضییع بشود و از همه‌ی امکانات، از همه‌ی امکانات زمانی و وقتی استفاده کنید»؛

این فرمایشات رهبر معظم انقلاب در حالی مطرح شده است که سید ابراهیم رئیسی در طول دو هفته‌ای که در پاستور حضور داشته است چندین بار در میان مردم حضور پیدا کرده و در آخرین مورد بدون اطلاع قبلی به محض تشکیل کابینه عازم سرزمین پربار خوزستان شد تا با مشکلات مردم این استان از نزدیک روبرو شود. رئیس دولت سیزدهم که تنها دو روز از تشکیل کابینه‌اش می‌گذشت با غنیمت شمردن وقت ترجیح داد به جای ویدئو کنفرانس، فرستاده ویژه و نماینده یا هر شکل دیگری از این دست که تعبیر کننده حضور غیرمستقیم ریاست جمهوری است میز پاستور را با خود بردارد و برود به جنوب غرب کشور در میانه کم آبی، بیکاری، کرونا و تورم بنشیند تا به طور مستقیم از مسائل و مشکلات خبر دار شود. پیش‌ از این رئیس دولت در بازدیدهای سرزده به داروخانه ۲۹ فرودین، بهشت‌زهرا و بیمارستان امام خمینی (ره) در تهران نیز رفته بود.

با توجه به شرایط اضطراری کشور و وجود مشکلات به سبب شیوع کرونا و برخی نابسامانی‌های اقتصادی، نباید وقت را تضییع کرد و با سرعت هرچه تمام‌تر به سمت بهبود اوضاع پیش رفت در همین راستا حضور مستقیم رئیس‌جمهور در میانه مشکلات می‌تواند یکی از راهکارهای مناسب باشد چرا که معطل ماندن در پیچ‌وخم بروکراسی و تا رسیدن گزارش به دفتر ریاست جمهور و صادر شدن دستور لازم حداقل به سی چرخش ماه به دور زمین نیاز است.

در حقیقت مدیریت از راه دور و ویدئوکنفرانسی را می‌توان به قیفی تشبیه کرد که همه‌چیز در آن ریخته می‌شود و در آخر آنچه که باید و شایسته است به دست رئیس جمهور می‌رسد و در اینجاست که رئیس‌ جمهور بر اساس روایت سازی‌ها ریاست می‌کند یعنی مشکلات و اتفاقات مختلف کشور تا به دست رئیس جمهور برسد از صد فیلتر می‌گذرد، برای مثال فرض کنیم یک روستا در خوزستان در شرایط نامطلوبی به سر می‌برد ابتدا مشکل به دهیار می‌رسد سپس به دست فرماندار، استاندار، وزیر کشور، دفتر ریاست‌جمهور و در نهایت در خوش‌بینانه‌ترین حالت به روی میز رئیس جمهور گذاشته می‌شود آیا در این مشکلی که به دست رئیس‌جمهور رسیده تحریف و تقطیع صورت نگرفته؟ آیا هر مدیری مشکلی را که مربوط به حیطه کاری خودش است را دست‌کاری نمی‌کند؟ این امر آفات بزرگی برای مدیریت محسوب می‌شود.

در واقع مدیری که ترجیح می‌دهد مدیریتی مبتنی بر تصویری سازی و روایت مدیران زیر دست خود داشته باشد حتماً موفق نخواهد شد چرا که با واقعیتی مجازی و ساختگی روبرو است در مقابل مدیری که ترجیح می‌دهد خود مستقیم با مشکلات، مطالبات و اوضاع تحت امرش برخورد داشته باشد و بی واسطه به تمشیت امور بپردازد.

همان‌طور که رهبر انقلاب فرمودند یکی از جلوه‌های مردمی بودن همین رفتن میان مردم و شنیدن بی‌واسطه از مردم است و در عین حال دوری کردن از منش‌های اشرافی گری و از موضع بالا به مردم نگاه کردن و مانند اینها، لذا وقتی دولتی خود را مردمی معرفی می‌کند در میان مردم هم حضور پیدا می‌کند و برخلاف آن صبح جمعه‌هایی که آتش به جان امنیت و آسایش روانی مردم و جامعه می‌اندازد و در انتها با لبخندی به اتمام می‌رسد، تلاش دارد مشکلات را بی واسطه از بالاترین سطح مدیریتی تا پایین‌ترین سطح زیر ذره‌بین ببرد و حل‌وفصل کند.

حضور سرزده رئیسی در خوزستان و تلاش برای لمس بی‌واسطه مشکلات پیش آمده توسط ویروس کرونا نشان می‌دهد دولت سیزدهم دولت مدیریت بر اساس روایت سازی‌ها نیست و کاملاً عمل‌گرایانه به میدان آمده تا به قول رهبر انقلاب یک بازسازی انقلابی و البته عقلانی و فکورانه در همه عرصه‌های مدیریتی ان‌شاءاللّه به وجود بیاید.

مردم دیگر توقع ندارند که مسئول اجرایی آنها اعلام کند صبح جمعه از افزایش قیمت فلان کالای مهم آگاه شده است بلکه انتظار دارند با تدبیر و حکمت نسبت به تمشیت امور مردم تصمیم گیری شود و چه بسا تصمیمات قبل از اجرا به آگاهی آنها برسد تا ضمن بستن راه هرگونه سوءاستفاه احتمالی برخی سوءاستفاده کنندگان، مردم نیز از چرا و چگونگی تصمیم آگاه شوند.

مع‌الأسف در هشت سال گذشته علاوه بر به یغما رفتن ارزش پول ملی و کوچک شده سفره مردم و افزایش چندین برابری قیمت کالاها، شاهد بودیم که بواسطه نوع عملکرد مسئولان اجرایی، اعتماد عمومی مردم به شدت آسیب دید و حال دولت مردمی در صدد دوای این زخم است، زخمی که دوا نمی شود مگر به عمل به وعده ها.

بدیهی است این روش سید ابراهیم رئیسی اگر تداوم داشته باشد، ضمن احیای اعتماد عمومی منجر به رفع مشکلات می شود و این همان مرهمی است که زخم کاری این روزها محتاج آن است.