هورنیوز – «سید زین‌العابدین موسوی» ظهر چهارشنبه ۸ مرداد در نشست بررسی روند اجرایی فاز ۲ پالایشگاه آبادان که با حضور رئیس کمیسیون انرژی و نمایندگان مردم آبادان در مجلس شورای اسلامی در محل سالن جلسات شرکت پالایش نفت آبادان برگزار شد، ضمن قدردانی از تلاش دست‌اندرکارن برای پایان مراحل فاز ۲ این پالایشگاه اظهار کرد: لازم است در مجلس شورای اسلامی در خصوص رفع مشکلات شهرهای آبادان و خرمشهر تصمیماتی خاص این دو شهر گرفته شود.

معاون استاندار و فرماندار ویژه آبادان افزود: آبادان و خرمشهر در تمام زیرساخت‌هایشان متاثر از جنگ تحمیلی هستند و با گذشت سال‌ها از پایان جنگ هنوز به حق خودشان نرسیده‌اند.

وی خطاب به رئیس کمیسیون انرژی مجلس تصریح کرد: انتظار داریم که در مجلس برای یک بار هم که شده تصمیمات اساسی برای آبادان گرفته شود تا مسائلی که در جنگ برای این شهر حادث شد و همچنان باقی است با یک تصمیم انقلابی و جهادی نمایندگان مجلس برطرف شود.

فرماندار ویژه آبادان رودخانه اروند را بین‌المللی و بهمنشیر را ملی خواند و اضافه کرد: این دو رودخانه در تمام ایران بی‌مانند هستند؛ از طرفی بهمنشیر تحت کنترل است و ما می‌توانیم به طور روزانه آن را کنترل کنیم به این ترتیب که اجازه دهیم آب به آن داخل و یا اصلا به آن ورود نکند، اما با احداث سد سلولی بهمنشیر، معلوم نیست که آب این رودخانه به کجا می‌رود و چه استفاده‌ای از آن می‌شود.

وی بیان کرد: متاسفانه از رودخانه بهمنشیر به جز در بحث کانال‌های سنتی در دیگر زمینه‌ها همچون ساحل‌سازی، تجاری و کشاورزی استفاده نمی‌شود و این آب شیرینی است که ما در ایران آن را هدر می‌دهیم.

موسوی ابراز کرد: از سوی دیگر رودخانه آب شیرین اروندرود را به عنوان وحشی‌ترین رودخانه خاورمیانه داریم که آب سدهای دز و شهید عباسپور و رودخانه کارون وارد آن و سپس وارد دریاچه‌ای از نمک به‌نام خلیج فارس می‌شود و این در حالی‌ است که ما آب آشامیدنی مورد نیازمان را باید از صدها کیلومتر آن سوتر با لوله جی. پی. اس از سد دز به آبادان منتقل کنیم که اگر سنگی با این لوله برخورد کند و بشکند تا بخواهیم محل شکستگی را پیدا و آن را ترمیم کنیم هیچ آب جایگزینی برای آب شرب مصرفی مردم آبادان نداریم.

وی به فاصله حدود ۲۰ متری برخی انهار سنتی اروندرود اشاره کرد و یاد آور شد: در حالی که با چهار آب شیرین‌کن در کنار آبادان ما می‌توانیم پایدارترین آب را در دو بخش شرب و کشاورزی در سطح شهرستان داشته باشیم اما نمی‌دانم چه سیاستی است که سبب شده تا ما امکان استفاده بهینه از این دو رودخانه خدادادی را نداریم و از آن محرومیم ضمن اینکه از این آب نیز هیچ استفاده صنعتی، تجاری و گردشگری نیز نمی‌کنیم.