آیا شهرداری ایذه به تعهدات ذاتی خود عمل می‌کند؟
پر کردن و پوشاندن چاه‌ها و چاله‌های واقع در معابر و سطح شهر بر اساس بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها از وظایف شهرداری است و با توجه به همین تعریف، هرگونه خسارات ناشی از این امر بر عهده شهرداری می‌باشد. این درست عین تعریفی است که خود قانون شهرداری‌ها به ما ارائه می‌دهد. حالا این وسط چه اتفاقی می‌افتد که در شهری مثل ایذه هیچ مراجعه‌ای به بند و ماده و قانون نمی‌شود، خدا می‌داند! اعتراض‌های مدنی نیز همیشه بدون پاسخ باقی می‌ماند و کسی پاسخگوی مطالبات بر حق مردم نیست.
در چنین شرایطی است که مردم با توجه به عدم دریافت پاسخ از جانب مدیران عمرانی شهر، خود برای اصلاح خیابان‌ها و معابر دست‌به‌کار می‌شوند و با سیمان و ماسه و خاک، به اصلاح و رفو خیابان‌ها می‌پردازند. این یعنی قطع امید از شورای شهر و شهرداری.
یک تصویر اجمالی از خیابان‌های یک شهر می‌تواند گواه تمام اتفاقاتی باشد که در شهرداری آن شهر دارد رخ می‌دهد.
خیابان‌ها حکم ویترین یک شهر را دارند و زشتی و زیبایی آن‌ها و هر رویدادی که به جسم و روح شهر مربوط می‌شود، باید از خروجی‌های شورای شهر و شهرداری آن شهر بگذرد. درست است که تعریف شهرداری در کشورهای مختلف تفاوت‌های بسیار دارد، اما شهرداری، شهرداری است. یک سازمان خدماتی با قوانین و مقررات مشخص.
یکی از وظایف مهم شهرداری‌ها به‌عنوان موسسه عمومی غیر دولتی به استناد فصل سوم قانون، دسترسی آزاد به اطلاعات «ترویج شفافیت» می‌باشد؛ یعنی حقوق شهروندی حکم می‌کند که شهرداری شهری مثل ایذه به مردم بگوید در آن سازمان چه خبر است و دست‌کم به‌طور سالانه اطلاعات عمومی و عملکرد و ترازنامه (بیلان) خود را با استفاده از امکانات رایانه‌ای و حتی‌الامکان در یک کتاب راهنما به مردم خود اطلاع دهد. این میان، شهرداری شهر ایذه با این تعداد نیروی سازمانی و چند نیروی مشخص در حوزه‌ی روابط عمومی چگونه است که آماری به مردم نمی‌دهد.؟ چگونه است که حتی از ارائه‌ی خدمات ابتدایی مثل آسفالت، فاضلاب، معابر حداقل تمیز، جمع‌آوری و دپوی زباله‌ها، اصلاح کشتارگاه شهر که سرانجام به تعطیلی نشست و امکانات ابتدایی رفاهی عاجز است؟
تاریخ تأسیس شهرداری در ایذه به سال ۱۳۳۳ و از آغاز به شکل شورایی و تحت عنوان انجمن شهر اداره می‌شد، حالا بعدازاین همه سال و بازگشت دوباره‌ی شوراها، نه‌تنها تغییری در شکل و شمایل شهری این شهر بعدازاین همه سال دیده نمی‌شود، بلکه وضع معابر و خیابان‌های آن بدتر هم شده است.
واقعیت شهر را نمی‌شود پنهان کرد، شهر خود گواه تمام رویدادهایی است که دارد در آن اتفاق می‌افتد. نه تفاوتی میان خیابان‌های اصلی و فرعی ایذه دیده می‌شود و نه تفاوتی در نگاه مدیران این دوره یا آن دوره‌ی شوراهای شهر.
بهنام رضایی
