جوانان در همه کشورها جز سرمایه‌های آن کشور به حساب می‌آید در جامعه ایران نیز همیشه از جوانان به عنوان سرمایه در طول سال‌ها یاد شده است، ولی در چند سال گذشته مشکلات جوانان به حدی زیاد شده است که به نظر می رسد دیگر کاری از دست کسی بر نمی‌آید و نسل سوم انقلاب که در حال حاضر اکثریت جمعیت کشور را در بر می‌گیرد نباید هیچ انتظاری از کسی نداشته باشد.

به گزارش «تابناک»، هم اکنون متوسط سن ازدواج در ایران حدود سی سال است و دلیل این امر، کاملاً مشخص است، عواملی مانند ، تأمین مسکن، اشتغال، و مهم تر از همه افزایش تورم باعث شد تا جوانان نسبت به آینده ناامید شوند و در تشکیل زندگی مشترک دچار شک و تردید گردند

این روزها وقتی پای صحبت برخی از مسئولین و یا نمایندگان مجلس شورای اسلامی مینشینی اغلب از اوضاع جامعه و بیشتر از وضعیت فرهنگی در حال گلایه هستند، همین چند روز پیش علی مطهری عکس‌هایی را از دختران ساپورت پوش در صحن علنی مجلس به نمایش گذاشت و وزیر کشور را به خاطر کوتاهی در برخورد با ناهنجاری‌های اجتماعی مورد سؤال قرارداد.

اینکه جامعه امروز و جوانان دچار برخی ناهنجاری‌ها در جامعه هستند بر کسی پوشیده نیست، اما باید از خود همین مسئولان سؤال کرد که ما در سال‌های گذشته برای این جوان چه کاری توانسته‌ایم انجام دهیم، آیا توانستیم بیکاری را که ریشه تمام مشکلات اجتماعی از جمله اعتیاد ، قاچاق و غیره است را در جامعه کم کنیم؟

مسئولان کشور در طول ۹ سال گذشته برای مسکن جوانان چه کاری مفیدی انجام دادند، آیا غیر از این است که قیمت مسکن در سال ۹۱ به یک باره ۴ تا ۵ برابر افزایش پیدا کرد و تقریباً خانه‌دار شدن را برای اقشار کم درآمد و متوسط ناممکن کرد؟

امروز نمایندگان مجلس شورای  اسلامی در حال تدین طرحی هستند تا وزارت ورزش و جوانان را که دو سال پیش ادغام شده بود بار دیگر از هم جدا کرده و وزارت جدیدی تحت عنوان وزارت ازدواج و خانواده یا وزارت ازدواج و طلاق تشکیل دهند، ادله این نمایندگان این است که وزارت ورزش و جوانان نتوانسته است در زمینه جوانان کاری از پیش ببرد و ورزش تنها دغدغه مسئولان این وزارت خانه است.

در اینجا باید گفت که این  موضوع از ابتدا قابل پیش‌بینی بود، در همان زمان که ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی کلید خورد بسیاری از جامعه‌شناسان و مسئولان نسبت به ناکامی این وزارت خانه هشدار دادند اما این کار با لجاجت دولت قبل و تصویب مجلس شورای اسلامی بلاخره انجام شد، و کار تا جایی پیش‌رفت که امروز به نظر می رسد که به پایان کار خود رسیده است.

اما دلیل این شکست چه بود؟ حوزه جوان و مشکلات مربوط به آن فقط به پرداخت چند میلیون تومان وام ازدواج خطم نمی‌شود، جوانان امروز برای تشکیل زندگی نیاز به مسکن، امنیت شغلی و رفاه اجتماعی نیاز دارند، و فراهم کرد این نیازها از قدرت و اختیارات یک سازمان و یا یک وزارت خانه خاص خارج است.
وزارت خانه‌های کار، تعاون و رفاه اجتماعی، راه و شهرسازی، ورزش و جوانان، اقتصاد و دارایی، صنعت، معدن و تجارت و حتی شهرداری‌ها و برخی از ارگانهای دیگر تا در کنار یکدیگر قرا نگیرند مشکل جوانان برطرف نخواهد شد، حل مشکلات جوانان نیاز به وزارت خانه ندارد.

حل مشکلات جوانان کشور نیاز به یک ارگان فرا بخشی دارد تا بتواند هماهنگی‌های لازم را در زمینه‌های مختلف مشکلات را به صورت ریشه‌ای حل کند، ابداع و تأسیس وزارت خانه‌های جدید که خود یک نهاد بخشی هستند شبیه به یک نوع مسکن است که شاید بتواند مدتی برخی از مشکلات سطحی را برطرف کند ولی مشکلات ریشه‌ای در اندک زمانی خود را بار دیگر نشان خواهد داد.

پس به نظر می رسد برای خروج از این معضل، به جای اینکه نمایندگان مجلس شورای اسلامی با تصویب راه حل های کوتاه مدت و تسکین دهند به فکر تدوین قوانینی باشند که وزارت خانه‌های مرتبط را در انجام امور مربوط به جوانان ملزم به پاسخگویی مشخص و انجام مسئولیت‌های محوله کند، باشد. با این کار می‌توان به تشکیل زندگی مشترک جوانان و افزایش فرزند آوری و حل مشکلات به صورت ریشه‌ای امیدوار تر بود.